Asopichos Logo
28-03-2024
Asopichos Logo
527

ΑΕΟ 70 χρόνια. Ετσι έγινε η ΑΕΟ και το γήπεδο

< 12 λεπτά
04.02.15 • 09:09
#Tags:

ΑΕΟ 70 χρόνια
Δισάργυρος Αλιφέρης: έτσι έγινε η ΑΕΟ και το γήπεδο - Ο πρώτος και ένας από τους… τελευταίους της Ένωσης

Έχει αυτό το περίεργο όνομα που όταν το ακούς για πρώτη φορά ξαναρωτάς. Είναι ο Δισάργυρος, (Δις Αργυρός, Δισάργυρος) Αλιφέρης που έπαιξε 15 χρόνια ποδόσφαιρο, έζησε την γέννηση της ΑΕΟ, την δημιουργία του γηπέδου αλλά και τις ένδοξες στιγμές με την μεγάλη αγαπημένη της πόλης, την Αθλητική Ενωση Ορχομενού.

Α.Ε._Ορχομενού_logoΦέτος συμπληρώνονται 70 χρόνια από την ίδρυση της ΑΕΟ και ο asopichos.gr ήδη έχει ξεκινήσει αφιέρωμα με τους ανθρώπους που φόρεσαν, μάτωσαν και δόξασαν τη φανέλα της σε διάφορες περιόδους. Μέσα από τις συνεντεύξεις με αυτούς τους ανθρώπους θα δώσουμε το στίγμα της εκάστοτε εποχής στο πέρασμα των 70 χρόνων.
Στην πρώτη μας συνέντευξη μιλήσαμε με τον μεγάλο τερματοφύλακα της ΑΕΟ Βασίλη Τζερεμέ που έγινε γνωστός στο πανελλήνιο αλλά είναι και ο μακροβιότερος ποδοσφαιριστής με παρουσία 19 χρόνων και συνδετικός κρίκος των δεκαετιών 1950, 1960, 1970 και 1980!
Στη συνέχεια θα παρουσιάσουμε και άλλους μεγάλους ποδοσφαιριστές που άφησαν ανεξίτηλο το στίγμα τους στην 70χρονη ιστορία της ΑΕΟ.

 

Δισάργυρος

Δισάργυρος Αλιφέρης

Ένας από αυτούς είναι ο Δισάργυρος Αλιφέρης, 88 ετών σήμερα και είναι από τους παλιότερους και ελάχιστους εν ζωή ποδοσφαιριστές που έπαιξε ποδόσφαιρο στις ομάδες του Ορχομενού και έζησε τα γεγονότα της Ένωσης και της δημιουργίας του γηπέδου.
Ήταν ταλαντούχος ποδοσφαιριστής και έπαιξε από πολύ μικρός στον Αθάμα και στη συνέχεια στην Αθλητική Ένωση Ορχομενού όταν ιδρύθηκε το 1945.
Ζητήσαμε να θυμηθεί και να μας περιγράψει τα ποδοσφαιρικά δρώμενα τότε στον Ορχομενό αλλά και την ζωή στη πόλη τα παλιότερα χρόνια.
Είχαμε την αγωνία να μάθουμε λεπτομέρειες για την ποδοσφαιρική ιστορία του Ορχομενού. Να την καταγράψουμε πριν χαθούν οι άνθρωποι που την έζησαν.

Συνεπέστατος στο ραντεβού με το μπαστουνάκι στο χέρι βρεθήκαμε και αρχίσαμε την κουβέντα.
Καλημέρα κ Δισάργυρε, πολλοί αναρωτιούνται για το όνομά σας, Δισάργυρος…
Ναι δύο φορές Αργυρός

Πότε έχετε γεννηθεί και που;
Το 1927 , εδώ Ορχομένιος

Θα θέλαμε να μας πείτε για την ιστορική ομάδα της ΑΕΟ, εσείς ζήσατε όλα τα γεγονότα, της ίδρυσης και άλλα.
Παίζαμε ποδόσφαιρο πριν την κατοχή αλλά και μετά. Είμαστε μια ομάδα εδώ στη Σκριπού νέα παιδιά που βρισκόμαστε στις αλάνες και μετά στην ομάδα. Μεταξύ αυτών και ο Βασίλης Ζαννιάς που ήμασταν φίλοι και συμπαίκτες.

Η ομάδα πως λεγόταν τότε;
Ήταν ο Αθάμας, όταν έφυγαν οι Γερμανοί φτιάξαμε τον Ορχομενό και μαζί μας έπαιζαν Παναγιώτης Τσάκος, Μήτσος Κραβαρίτης, Γιωργος, Γιάννης και Βασίλης Ζαννιάς, Σπύρος Βούτσας, Γιώργος Ρέππας που σκοτώθηκε στο πόλεμο "με την πρώτη σφαίρα" και άλλοι.   

Το γήπεδο που ήταν;
Στα Παγουρέικα εκεί προς τον Αη Γιάννη αλλά παίζαμε και δίπλα από την Παναγία όπου υπήρχε αλάνα, βάζαμε ξύλα για δοκάρια και παίζαμε.

Πόσες ομάδες υπήρχαν;
Είχαμε τρεις ομάδες. Στη Σκριπού δύο, ο Αθάμας που είχε ριγέ φανέλες κόκκινα και άσπρα και ο Ορχομενός ΑΕΟ αμπλε άσπρα. Στη Πετρομαγούλα ήταν ο Παμβοιωτικός με πράσινα άσπρα.

Πως ήρθε η Ένωση;
Ο φαρμακοποιός Γιάννης Κυριαζής πρωτοστάτησε και μας κάλεσε να κάνουμε Ένωση. Στη Πετρομαγούλα όπως είπαμε υπήρχε ο Παμβοιωτικός και οι παίκτες ήταν πιο μεγάλοι ενώ ο Αθάμας ήταν πιο νεανική ομάδα.
Έτσι ο Αθάμας αντέδρασε στην αρχή και δεν ήθελε αλλά ο Κυριαζής επέμενε και μας έλεγε να ενώσουμε τις δυνάμεις μας, να κάνουμε μία και δυνατή ομάδα και να έχει το γήπεδό της. Στο τέλος μας έπεισε και συμφωνήσαμε να γίνει η Ένωση. Έγινε η Αθλητική Ένωση Ορχομενού με μπλε και άσπρα χρώματα στην εμφάνιση. Αυτό έγινε το 1945.
Όλοι οι παίχτες με την ένωση στην ΑΕΟ ήταν του Αθάμα ενώ από την Πετρομαγούλα μόνο δύο, ο Αγγελής Νίκας και ο Μανώλης Θάνος που ήταν από τη Θήβα και είχε παντρευτεί εδώ.

Το γήπεδο πως έγινε;
Αφού κάναμε την Ένωση (ΑΕΟ) και ο Κυριαζής ήταν και πρώτος πρόεδρος της ομάδας, έκανε ενέργειες για να κάνουμε γήπεδο και πήρε αυτό το χώρο που είναι και σήμερα το γήπεδο. Εκεί ήταν τότε η Γεωπονία, όπως την λέγαμε τότε. Ήταν γεωπόνοι και έκαναν πειράματα με τα φυτά και μας έλεγαν τι να σπείρουμε, πώς να τα περιποιόμαστε και μελετούσαν τις καλλιέργειες μας.
Εμείς οι παίχτες πηγαίναμε με ένα φορτηγό και κουβαλούσαμε άμμο από το «λιβάδι» και τη ρίχναμε στο γήπεδο για να μπορούμε να παίξουμε. Στη συνέχεια το περιφράξαμε και είχαμε ένα αρκετά καλό γήπεδο και εκτός από ποδόσφαιρο κάναμε και αγώνες στίβου...

Είχαμε δηλαδή τμήμα στίβου;
Βέβαια και ήταν μάλιστα και πολλοί αθλητές. (σ.σ. η ΑΕΟ ήταν μέλος τον ΣΕΓΑΣ από το 1945 για το τμήμα στίβου) και Μπάσκετ.

Αφού λέμε για το γήπεδο να πω ένα περιστατικό για έναν άλλο που πρόσφερε πάρα πολλά στην ΑΕΟ. Ήταν Γιάννης Δούμας. Αρρώστησε μια φορά και τον πήρανε στα χέρια να τον πάνε στο γιατρό. Το σπίτι του ήταν κοντά στο γήπεδο και τους είπε να τον γυρίσουν πίσω να δει το γήπεδο και μετά να πάει στη κλινική. Την επόμενη Κυριακή είχαμε ματς στη Λιβαδειά και του αφιερώσαμε τη νίκη μας ο οποίος στη συνέχεια έγινε καλά και συνέχισε να προσφέρει στην ομάδα..

Πόσα χρόνια ασχολήθηκε με την ΑΕΟ ο Γιάννης Δούμας
Όλη τη ζωή του. Η ΑΕΟ ήταν η ζωή του

Κάνατε προπονήσεις;
Ναι βέβαια, παρά την κούραση από τις δουλειές στα χωράφια πηγαίναμε δύο φορές την εβδομάδα για προπόνηση και ερχόταν μάλιστα και πολύς κόσμος.

Υπήρχε βέβαια προπονητής ποιος ήταν;
Λεγόταν Τζαμτζής ο οποίος ήταν προπονητής στην Τουρκία και στην Ιταλία. Μας έβαζε και τρέχαμε , έξω από το γήπεδο. Πηγαίναμε από το γήπεδο, στο ποταμάκι, στη Δραγατσούλα. Κάναμε πολύ τρέξιμο.

Ήταν πολλά χρόνια εδώ;
Ναι και μετά την Ένωση αλλά δεν θυμάμαι πόσα ακριβώς.

Με την Ένωση υπήρξε άνοδος της ομάδας;
Μεγάλη άνοδος. Ανέλαβε Πρόεδρος αυτός που έκανε πράξη την ένωση ο Κυριαζής, είχαμε γήπεδο και βοήθησε πολύ την ομάδα.

Γινόταν κανονικό πρωτάθλημα; Ποιες άλλες ομάδες υπήρχαν στη περιοχή;
Ήταν η Λιβαδειά, η Θήβα, η Χαλκίδα, η Αταλάντη, το Κηφισοχώρι και άλλες. Εμείς είχαμε την καλύτερη ομάδα τότε και βγαίναμε συνέχεια πρωταθλητές.
Ο πιο δύσκολος αντίπαλος ήταν η Λιβαδειά ήταν ντέρμπι οι αγώνες μεταξύ μας. Είχε καλή ομάδα και καλούς παίχτες, Βασιλείου, Κάτσουρας, Τσάντας. Την εποχή εκείνη το 1947 στεφάνωσα τον Παναγιώτη Γκορτζά στο σπίτι του, (ήταν το αντάρτικο) κι έτσι ήρθε ο παππάς στο σπίτι για τα στέφανα.
Τότε ήρθαν ο Γιάννης Δούμας, ο Στάθης Βούτσας και ο Παγώνας ο γιατρός για να με προσέχουν να μη πιω κρασί γιατί την άλλη μέρα είχαμε παιχνίδι με την Λιβαδειά.

Παίξατε; πόσο ήρθαμε;
Νικήσαμε 2-1. Είμαστε μεγάλη ομάδα. Είχαμε τότε τον καλύτερο παίχτη όλων των εποχών στον Ορχομενό. Τον Θανάση Παπαλάμπρο. Αν ήταν σήμερα θα ήταν ένας από τους μεγαλύτερους ποδοσφαιριστές, ασχολούνταν όμως μόνο με τη μπάλα, ήταν άπιαστος, ΑΕΟέβαζε γκολ με κεφαλιές ψαράκι, ανάποδα ψαλίδια και είχε εντυπωσιακή ντρίπλα.
Είχαμε και άλλους πολλούς καλούς παίχτες. Μας είδαν και ζήτησαν να πάμε στη ΑΕΚ θα μας έβαζαν στη ΔΕΗ να δουλεύουμε και να παίζουμε. Εγώ και ο Παναγιώτης Τσάκος. Είχαμε όμως δουλειές τότε και δεν μπορούσαμε να πάμε. Ο Μήτσος Κραβαρίτης πολύ καλός επίσης τον οποίο δοκίμασε και τον ήθελε ο Παναθηναϊκός αλλά δεν τον άφησε ο πατέρας του και ο Γιάννης ο Δούμας να φύγει
Πολύ καλός τερματοφύλακας ο Βασίλης Ζαννιάς που είχε πολύ δυνατό σουτ η μπάλα πήγαινε από το ένα τέρμα στο άλλο χτύπαγε και φάουλ.

 

k

Στη γέφυρα της Χαλκίδας, μεταξύ άλλων Ρωσίδης, Γ Ζαννιάς, Τσάκος, Αλιφέρης

Ο Ηλίας Ρωσίδης;

Ηρθε στην κατοχή και είχαν ένα άλογο και πουλούσαν ψιλικά είδη με τον πατέρα του. Στη κατοχή υπήρχε πολύ φτώχεια. Εμείς γίναμε φίλοι και τους φροντίζαμε εδώ.
Ερχόταν όταν κάναμε προπόνηση και προπονούνταν μαζί μας. Έτσι τον εντάξαμε στην ομάδα ηταν μεγάλος ποδοσφαιριστής και βέβαια αυτό φάνηκε από την καριέρα του. Όταν έφυγε από εδώ ερχόταν και έτρεχε στους αγώνες στίβου που κάναμε. Ήταν πολύ γρήγορος και κέρδιζε συνέχεια τα 100μ
Η ΑΕΟ είχε και άλλα τμήματα εκτός από ποδόσφαιρο;
Ναι είχε στίβο και μπάσκετ και στο γήπεδο γίνονταν και αγώνες στίβου. Ήμουνα και αθλητής στίβου, έριχνα σφαίρα και δίσκο και βέβαια υπήρχαν και πολλοί άλλοι αθλητές.
Μια χρονιά πήραμε το κύπελλο Εύβοιας-Βοιωτίας αήττητοι. Η ένωση (ΕΠΣΕΒ) τότε και ο πρόεδρός της Βγενόπουλος μαζί με το κύπελλο μας έκανε δώρο τα γκολπόστ στο γήπεδο, φανέλες, παπούτσια, 11 μπάλες ποδοσφαίρου και 11 μπάσκετ!
Είχαμε και μπάσκετ;
Ναι αλλά δεν το αγαπούσαμε όπως το ποδόσφαιρο και το στίβο.
Πόσα χρόνια παίξατε;
Περίπου 15. Στο τελευταίο παιχνίδι που έπαιξα στη Χαλκίδα ο φίλος μου και πατέρας σου (σσ Βασίλης Ζαννιάς) δεν ήταν γιατί ήταν φαντάρος και τερματοφύλακας έπαιξε ο Παρασκευάς Ντόκος. Το Α ημίχρονο έληξε 2-2 αλλά στην επανάληψη και παρά την αποβολή ενός παίχτη μας βάλαμε γκολ και κερδίσαμε 2-3 και οι φίλαθλοι μας αποθέωσαν γιατί ήμασταν βέβαια καλύτεροι.
Μετά το ματς μας άφησαν και κάναμε βόλτα στη Χαλκίδα αλλά δεν γυρίσαμε στην ώρα μας και το λεωφορείο είχε φύγει. Μας περίμενε όμως ο Γιάννης ο Δούμας ο οποίος δεν είχε αυτοκίνητο. Πέρασε ένα φορτηγό που ήταν φορτωμένο κάρβουνα και μπήκαμε πάνω στα κάρβουνα και ήρθαμε εδώ μαύροι...

Αυτός είναι ο Δισάργυρος Αλιφέρης, μας μετέφερε σε άλλες εποχές, ευχαριστούμε πολύ κ Δισάργυρε... 

Μπάμπης Ζαννιάς

asopichos efimerida viotia clip
Asopichos Logo white
Θέλοντας να αποδώσουμε τιμή στον πρόγονό μας, τον Ορχομένιο Ολυμπιονίκη δώσαμε το όνομά του στη προσπάθειά μας. Μέγιστη τιμή και βαριά κληρονομιά την οποία θα προσπαθήσουμε να υπερασπιστούμε. Ονομάσαμε Ασώπιχο την ιστοσελίδα μας γιατί ο Ολυμπιονίκης, ανήκει σε όλους, όπως και η ιστοσελίδα μας. Γιατί η αλήθεια και η ενημέρωση χρειάζονται μεγάλη προσπάθεια, είναι ένας συνεχής αγώνας δρόμου…

Ακολουθήστε μας

menu-circle