Asopichos Logo
28-03-2024
Asopichos Logo
380

ΑΦΙΕΡΩΜΑ 70 χρόνια ΑΕΟ. Γιώργος Ζαννιάς. Δύναμη και πάθος

< 11 λεπτά
09.07.15 • 11:30
#Tags:

ΑΦΙΕΡΩΜΑ 70 χρόνια ΑΕΟ.
Γιώργος Ζαννιάς. Δύναμη και πάθος

Τον άφησα τελευταίο στην παρουσίαση της υπέροχης γενιάς, των ρομαντικών, των μεγάλων ταλέντων, της μεγάλης Αθλητικής Ένωσης Ορχομενού, αυτόν τον μεγάλο και από τους τελευταίους εν ζωή εκείνης της γενιάς.

Γιωργος Ζαννιάς 1Τελευταίος στην παρουσίαση αλλά ένας εκ των πρώτων αυτή η μεγάλη ποδοσφαιρική προσωπικότητα του τόπου μας. «Εγώ ήμουνα δυναμίτης. Έπαιζα με πάθος γιατί αγαπούσα τη μπάλα και την ομάδα. Ήμουν πολύ δυνατός και με φοβόντουσαν όλοι οι αντίπαλοι».

Φόβος αλλά και σεβασμός γι αυτόν τον μεγάλο ποδοσφαιριστή της πάλε ποτέ μεγάλης ΑΕΟ.

Πέτρινα χρόνια

Έζησε το κλίμα εκείνης της εποχής, της ομολογουμένως πολύ σκληρής. Οι συνθήκες για να παίζεις ποδόσφαιρο εκείνη την εποχή ήταν άκρως ακατάλληλες. Δεν υπήρχαν γήπεδα, μπάλες, παπούτσια…

Στις συνομιλίες με τους ποδοσφαιριστές εκείνης της εποχής όλοι θυμούνται αυτές τις δυσκολίες. Να παίζουν ξυπόλυτοι σε αλάνες με μπάλες από πανιά ή στην καλύτερη περίπτωση με πετσί και φούσκα μέσα!
Εποχές που η φτώχεια έδερνε αυτόν τον περήφανο και ταλαιπωρημένο λαό από κακουχίες και πολέμους.

Εκεί γύρω στην κατοχή, όταν άρχισαν να μεγαλώνουν τα παιδιά του μεσοπολέμου, όταν άρχισαν να ανδρώνονται, ζητώντας την κοινωνική καταξίωση στράφηκαν και στο ποδόσφαιρο που ήταν το εισιτήριο για την αποδοχή στη κοινωνία και αναλόγως του πόσο καλός ήσουν τύχαινες και της αποδοχής του κόσμου.

Η αρχή

Μέσα σε αυτό το κλίμα μεγάλωσε και έπαιξε ποδόσφαιρο ένας ακόμη μεγάλος ποδοσφαιριστής της ένδοξης Αθλητικής Ένωσης Ορχομενού ο Γιώργος Ζαννιάς.
Φόρεσε και δόξασε τη φανέλα της Αθλητικής Ένωσης Ορχομενού με το Νο5 στη πλάτη. Την μάτωσε, την ίδρωσε, την τίμησε…

«Έκανα σκληρή δουλειά. Ήμουν φορτοεκφορτωτής στο εκκοκκιστήριο. Βαριά δουλειά με το γάντζο να φορτωνόμαστε τις σάκες το βαμβάκι. Ήμουν πολύ γερός. Παρόλο που η δουλειά μου ήταν βαριά μόλις τελείωνα πήγαινα στο γήπεδο για προπόνηση».

Σε ηλικία 88 ετών (γεννήθηκε το 1927) και παρά το προχωρημένο της ηλικίας, έχει ακόμη ζωντανές τις μνήμες εκείνης της εποχής και μπορεί, σε μεγάλο βαθμό, να μας τις καταθέσει.
Τον συνάντησα στην πλατεία της Σκριπούς, στο στέκι του, όπου ως καθημερινός θαμώνας του καφενείου πρωί και απόγευμα απολαμβάνει το καφεδάκι του. «που αλλού να πάμε, τι άλλο να κάνουμε» ομολογεί, «απολαμβάνουμε το καφεδάκι μας και με τη παρέα περνάμε την ώρα μας» συμπληρώνει.

Ομολογώ ότι δεν ήταν και εύκολο να τον πείσω να μιλήσουμε. Με απέφευγε δεν ήθελε, θεωρούσε ότι δεν έκανε και κάτι σπουδαίο… ή ότι δεν θυμάται… έβαλα την τέχνη μου και η επιμονή καρποφόρησε.

Καθίσαμε απέναντι, παραγγείλαμε τα καφεδάκια μας και…
Κύριε Γιώργο είναι τιμή μου που δεχτήκατε να μιλήσουμε, να πούμε για εκείνα τα χρόνια που παίζατε στην ΑΕΟ…
Ε καλά, εντάξει έπαιζα μπάλα…

Μα ήσασταν μορφή, με όσους έχω μιλήσει σας έχουν αναφέρει ως ένα ξεχωριστό παίχτη…
Ε και λοιπόν….

Παίζατε δύο αδέρφια στην ίδια ομάδα…
Ναι εγώ και ο Γιάννης και από ότι λένε ναι ήμασταν καλοί.

Ποιος ήταν καλύτερος εσείς η ο Γιάννης;
Ο Γιάννης ήταν πολύ τεχνίτης αλλά εγώ ήμουνα δυναμίτης. Ήμουν πολύ δυνατός, τα έδινα όλα για τη φανέλα, για την ομάδα. Όπου πήγαινα, στη Χαλκίδα, στη Λαμία, στο Βόλο, στα Τρίκαλα, στη Λάρισα, στη Θήβα, στη Λιβαδειά, με θυμούνται όλοι.

Ποιο ήταν το μεγάλο σας προσόν;
Η δύναμή μου.

Μνήμες

Θυμάστε κάποια περιστατικά από την αγωνιστική σας δράση
Τα πιο πολλά με τη Λιβαδειά γιατί είχαμε καλές ομάδες και τα παιχνίδια μας ήταν ντέρμπι. Για να μας κερδίσουν μέχρι γυναίκες έβαζαν πλάι μας!
Γιώργος Ζαννιάς ομάδα 2Θυμάμαι τον τερματοφύλακα της Λιβαδειάς, τον Καγιά ο οποίος πριν από κάθε παιχνίδι όπου με έβρισκε μου έλεγε ότι θα χάσουμε. Σε κάποιο αγώνα γίνεται ένα φάουλ έξω από την περιοχή. Μου λέει ο Γιάννης (Ζαννιάς, αδερφός του) θα το χτυπήσω εγώ, εσύ πήγαινε στο φράγμα και να έχεις ανοιχτά τα πόδια σου. Ήταν μεγάλος τεχνίτης και έστελνε τη μπάλα όπου ήθελε. Παίρνει φόρα σουτάρει, περνάει τη μπάλα κάτω από τα πόδια μου και καταλήγει στα δίχτυα.

Κάτι ξεχωριστό σε κάποιο ματς τότε;
Με τη Χαλκίδα εδώ στον Ορχομενό. Είχε ένα αυλάκι στην άκρη του γηπέδου για να φεύγουν τα νερά όταν έβρεχε προς το ποταμάκι δίπλα στο γήπεδο. Ένας αντίπαλος χτυπούσε τον Μήτσο τον Κραβαρίτη ο οποίος μου το είπε. Πλησίασα τον αντίπαλο και του είπα ότι αν τον ξαναχτυπήσει θα τον έριχνα στο αυλάκι. Δεν μου έδωσε σημασία, αλλά σε μια φάση που μονομαχήσαμε τον έριξα στο αυλάκι… ξεσπάει σε γέλια…

Πόσο ήρθαμε σε αυτόν τον αγώνα;
Κερδίσαμε 2-1

Παίζατε στις αλάνες τότε, θυμάστε που ήταν;
Βέβαια, η μεγάλη, η πρώτη ήταν εδώ στη Σκριπού στα Παγουρέικα. Εκεί παίζαμε στη κατοχή με τους Γερμανούς. Είχαμε καλή ομάδα και τους νικάγαμε τους Γερμαναράδες. Είχαμε φτιάξει τον «Αθάμα». Παίζαμε οι Ζανναίοι, εγώ, ο Γιάννης, ο Παναγιώτης, ο Βασίλης, ο Ρωσίδης και άλλοι. Μία αλάνα ακόμη ήταν στη Παναγία. Είχε πολλά παιδιά στον Ορχομενό που έπαιζαν μπάλα τότε.

Ποιοι άνθρωποι ασχολούνταν με την ομάδα;
Ο Γιάννης Κυριαζής ήταν πρόεδρος και δήμαρχος ήμασταν φίλοι, ο Γιάννης Δούμας συνέχεια κοντά στην ομάδα οι δυο τους. Θυμάμαι τον γιατρό Παγώνα, τον Γιώργο Μεϊντανά κι αυτοί βοηθούσαν την ομάδα.

Είχαμε και έναν μεγάλο αθλητή εδώ τον Ηλία Ρωσίδη.
Ναι με τον Ηλία είχαμε φιλία. Όταν έφυγε με πήρε στον Ολυμπιακό με την μεγάλη τότε ομάδα και τους Ρωσίδη, Κοτρίδη, Δαρίβα. Τι να πω για τον Ηλία μεγάλος μπαλαδόρος.

Αγάπη για το στίβο

Ο Ρωσίδης ήταν και καλός αθλητής στο στίβο.
Κι εγώ έκανα στίβο. Έτρεχα, μεγάλες αποστάσεις είχα πολύ αντοχή. Κάποτε είχαν έρθει εκπρόσωποι από τον Παναθηναϊκό και ζητήσανε αθλητές να συμμετάσχουν σε αγώνες στίβου. Πήγα εγώ και ο Βούτσας ο γιατρός ο οποίος πήρε μέρος στο μήκος. Εγώ πήρα μέρος στα 10.000μ. Έδωσε την εκκίνηση ο αφέτης και φύγαμε. Μερικοί έφυγαν γρήγορα εγώ κράτησα ένα τέμπο και τερμάτισα σε καλή θέση. Στο γήπεδο με φώναζαν Ζάτοπεκ πήρα και κύπελλο.

Ξέρετε ποιος ήταν ο Ζάτοπεκ;
Όχι δεν θυμάμαι. Τότε ήμασταν κι αγράμματοι αλλά ήμασταν καλοί αθλητές.

Θυμάστε κάποιους συμπαίκτες σας;
Ναι εκτός από τον αδερφό μου τον Γιάννη, τον Δισάργυρο και τον Κώστα Αλιφέρη, τον Παναγιώτη Τσάκο, τον Βασίλη Ζαννιά ήταν σπουδαίος τερματοφύλακας, τον Μήτσο Κραβαρίτη, τον Παναγιώτη Ζαννιάς, τον Σπύρο Βούτσα και τον Θανάσης Παπαλάμπρο που ήταν μεγαλύτερος, τον λέγαμε σκάθαρο πολύ τεχνίτης και έβαζε πολλά γκολ.

Πόσα χρόνια παίξατε;
Συνέχεια στην ομάδα ήμουνα. Από την κατοχή μέχρι το 1966. Γεννήθηκα το 1927Γιώργος Ζαννιάς ομάδα 1

Ήσασταν και προπονητής;
Πάντα βοηθούσα την ΑΕΟ. Στις δύσκολες στιγμές αναλάμβανα εγώ. Συνολικά πρέπει περίπου πέντε χρόνια να έκανα τον προπονητή.

Είχαμε φιλάθλους ερχόντουσαν στο γήπεδο;
Ναι πολλοί και μας αγαπούσαν, συμμετείχαν και πρόσφεραν για την ΑΕΟ ότι μπορούσαν.

Γυμναζόσαστε, προετοιμαζόσαστε για τους αγώνες;
Ναι, μαζευόμαστε και κάναμε προπονήσεις αλλά δουλεύαμε και πολύ σκληρά τότε ρε παιδί μου. Πηγαίναμε στα χωράφια και σε άλλες βαριές δουλειές…
Εγώ ήμουνα στο γήπεδο όλη μέρα. Πολλές φορές άφηνα τη δουλειά μου και πήγαινα στο γήπεδο χωρίς κέρδος μόνο για τη φανέλα.

Σήμερα

Να πούμε για την τωρινή ΑΕΟ;
Η ΑΕΟ δεν πάει καλά. Χωρίς λεφτά δεν γίνεται τίποτα. Σήμερα αν δεν έχεις χρήματα πως θα έχεις καλή ομάδα. Χαίρομαι να βλέπω νέα παιδιά να πηγαίνουν στο γήπεδο. Αλλά αν δεν υπάρχουν κίνητρα δεν πάνε τώρα στο γιώργος Ζαννιάς σήμεραγήπεδο. Πρέπει όλοι μας να βοηθήσουμε την ΑΕΟ. Όσοι γνωρίζουν παιδιά που έχουν ταλέντο να τα παροτρύνουν να πάνε στο γήπεδο. Και τότε πηγαίναμε στα σπίτια και παρακαλούσαμε τα παιδιά να έρχονται στο γήπεδο όταν βλέπαμε ότι είχαν κάποια προσόντα.

Στα νέα παιδιά τι θα λέγατε;
Εμείς δοξάσαμε την ομάδα και τιμήσαμε τη φανέλα, προσπαθήστε κι εσείς.

Πως είναι τώρα η ζωή σας;
Ο κόσμος με γνωρίζει και με αγαπάει. Όλα καλά, η ζωή μου φέρθηκε καλά δεν έχω παράπονο. Έχω μια άξια γυναίκα, τη Λίνα που είναι στο πλάι μου όλα αυτά τα χρόνια. Αποχτήσαμε ένα γιό τον Δημήτρη και μας χάρισε με την γυναίκα την Όλγα δύο εγγονούς τον Γιώργο και τον Μάκη.

Γιώργος Ζαννιάς σήμερα 1Παραπονιέται γιατί έχει χτυπήσει το πόδι του τώρα τελευταία και έχει αναγκαστεί να παίρνει το μπαστουνάκι του! «..αλλά εντάξει, είμαι όρθιος» λέει με περισσή αισιοδοξία!
Είναι πράγματι συγκινητικό να μπορείς να συνομιλείς, να επικοινωνείς με ένα άνθρωπο σε ηλικία 88 χρονών και να ανασκαλεύει μνήμες από την ψυχή του για όσα έχει ζήσει.

Σε μεταφέρει με μεγάλη άνεση σε εκείνη την εποχή και νοερά την ζεις…
Κύριε Γιώργο θα μου δώσετε κάποιες φωτογραφίες σας;
Δεν έχω... Έχω χάσει φωτογραφίες, μετάλλια και κύπελλα, άλλα μου τα πήραν άλλα έχασα… λέει με παράπονο. Α έχω μια στο φούρνο (κατάστημα του γιού του) που είμαι στον Ολυμπιακό…
Καλά να σε βγάλω τότε… και ποζάρει με ευχαρίστηση…

Τα αφιερώματα

Μεγάλες συγκινήσεις μας πρόσφερε αυτή η ενότητα με τις ένδοξες ποδοσφαιρικές προσωπικότητες της ΑΕΟ.
Ηλίας Ρωσίδης, Γιώργος Ζαννιάς, Δισάργυρος Αλιφέρης, Μήτσος Παπαδόπουλος, Βασίλης Τζερεμές, Άγγελος Πλατωνίδης, Κώστας Ξηρογιάννης, Λουκάς Τριανταφύλλου πόσες αναμνήσεις και συγκινήσεις μας πρόσφεραν. Όπως και τότε…
Υπήρξαν και άλλοι σπουδαίοι εκείνης της εποχής αλλά δεν θέλησαν να μας μιλήσουν. Υπήρξαν κι άλλοι που δυστυχώς και να ήθελαν δεν είναι δυνατόν από εκεί που βρίσκονται… εμείς θα τους μνημονεύουμε

Μπάμπης Ζαννιάς

asopichos efimerida viotia clip
Asopichos Logo white
Θέλοντας να αποδώσουμε τιμή στον πρόγονό μας, τον Ορχομένιο Ολυμπιονίκη δώσαμε το όνομά του στη προσπάθειά μας. Μέγιστη τιμή και βαριά κληρονομιά την οποία θα προσπαθήσουμε να υπερασπιστούμε. Ονομάσαμε Ασώπιχο την ιστοσελίδα μας γιατί ο Ολυμπιονίκης, ανήκει σε όλους, όπως και η ιστοσελίδα μας. Γιατί η αλήθεια και η ενημέρωση χρειάζονται μεγάλη προσπάθεια, είναι ένας συνεχής αγώνας δρόμου…

Ακολουθήστε μας

menu-circle