Asopichos Logo
29-03-2024
Asopichos Logo
138

«Είδα να φτάνει ένας γέρος»

< 9 λεπτά
02.07.16 • 07:54
#Tags:

«Είδα να φτάνει ένας γέρος» Ντανιέλ Τσαβαρία Εκδόσεις Opera 2015 σελ. 760

"Το αφήγημα αυτό είναι ένα αλληγορικό και θλιμμένο παραμύθι για την αναζήτηση της ταυτότητας σε νέους κόσμους, για τον πολιτικό επαναπροσδιορισμό"

Γράφει : Ο Κώστας Τραχανάς

Αποδημίες, μεταναστεύσεις, κατακτήσεις, κανένα τμήμα της ανθρωπότητας δεν έμεινε στον τόπο καταγωγής του: είμαστε όλοι εξόριστοι και μετανάστες!!

Ο ξένος είναι μέσα μας. Πάντα υπήρχαν ξένοι σε όλους τους πολιτισμούς σε όλες τις ιστορικές περιόδους. Διωγμένοι συνήθως από την κοινότητα για πολιτικούς ή κοινωνικούς λόγους , πλάνητες, απροσάρμοστοι, αποπομπαίοι, τυχοδιώκτες, φυγάδες και αλήτες. Η παρουσία τους δήλωνε το ανοίκειο, το άγνωστο, υπέκρυπτε τον κίνδυνο να ανατρέψουν το σύστημα .Ο φυγάς αναστατώνει το καθιερωμένο, απειλεί την τάξη, κουβαλά άγνωστη γλώσσα και συμπεριφορά.

Ο συγγραφέας Ντανιέλ Τσεβαρία είναι ένας από αυτούς τους πλάνητες ,που ρισκάρει τη ζωή του και την ασφάλειά του, για να αλλάξει τα πράγματα . Άγιος, τρελός , φιλόσοφος, συγγραφέας και επαναστάτης. Μια ζωή σαν παραμύθι , σαν κινηματογραφική ταινία. Μια ζωή ανορθόδοξη , γεμάτη ληστείες, λογοτεχνία, ασωτίες, επαναστατικά οράματα ενός κομμουνιστή, που ταξιδεύει στην Ευρώπη και στη Νότια Αμερική, ακολουθώντας την μεγάλη ουτοπία της Αριστεράς. Ένας συγγραφέας ταξιδευτής. Ιδιότυπος και πανταχού παρών. Πολυπράγμονας και κοσμογυρισμένος δονζουάν.

Θαυμάζει τον Γκαριμπάλντι, τον Τσε Γκεβάρα και τον Φιδέλ Κάστρο. Είχε κομματική ταυτότητα του Κ.Κ. Ουρουγουάης .Γνωρίζει πέντε σύγχρονες ειδα να φτανει ενας γεροςγλώσσες και πολύ καλή παγκόσμια λογοτεχνία. Είχε ακόρεστη μανία για τη γνώση. Έκανε αλήτικη και ρέμπελη ζωή. Είχε δει πολλές πόλεις , μουσεία και καθεδρικούς ναούς. Είχε βάλει σκοπό να εντοπίσει το χωριό του Αρχιμήδη Σκιφίνο, του προπάππου του από την Καλαβρία.

Ποτέ δεν φοβήθηκε τον θάνατο. Σχέδιό του ήταν να γνωρίσει τον κόσμο, να μάθει γλώσσες, ιστορία και τέχνη. Είχε τη φιλοδοξία να πλουτίσει με τη γνώση άλλων κοινωνιών, άλλων τρόπων ζωής και να αποκτήσει ένα απόθεμα από μοναδικά γεγονότα, σαν εκείνα που είχε ζήσει και περιπλανηθεί στη Μαδρίτη, το Μαρόκο, τη Γερμανία, τη Γαλλία , την Ιταλία, το Περού, την Βραζιλία, την Βολιβία, την Αργεντινή. Μετακινείται συνεχώς και γνωρίζει καινούργιους τόπους, επιστρέφει περιοδικά σε παλιούς, τους ξαναανακαλύπτει με άλλο βλέμμα, εντοπίζει σημάδια αλλαγής ή τα στάσιμα σημεία τους. Καινούργια πατρίδα , καινούργια τύχη.

Το βιβλίο αυτό δεν είναι ένα ταξιδιωτικό βιβλίο , αλλά είναι μια αυτοβιογραφία .Είναι Ιστορίες για την νεανική φυγή και περιπέτεια. Ιστορίες από όλο τον κόσμο. Είναι η ζωή του Ντανιέλα Τσεβαρία από 5 έως 75 χρονών .

Είναι ένα κείμενο νοσταλγικών αναμνήσεων. Από τότε που τα νεανικά του διαβάσματα ήταν τα μεγάλα γαλλικά μυθιστορήματα και κυρίως η ιστορία του Γιάννη Αγιάννη, που τον επηρέασε βαθιά, μέχρι τα χρόνια που δίδαξε την αρχαιοελληνική γραμματεία στο Πανεπιστήμιο της Κούβας. Από την ώρα που τον κατέλαβε το διεθνιστικό πνεύμα του Γκαριμπάλντι μέχρι τότε που υποστήριξε την ανταρτική ομάδα του Επισκόπου της Μπουεναβεντούρα.

Από τότε που παράτησε το σχολείο και έκανε αεροπειρατεία προκειμένου να μορφωθεί με κάθε καρυδιάς καρύδι και να δουλέψει ως εργάτης σε χυτήριο στη Γερμανία. Από τότε που έκανε αεροπειρατεία έως ότου έγινε λαντζέρης στο Παρίσι, μετά χρυσοθήρας, λαθρέμπορος ουίσκι, καπνού, όπλων κ.α. και μέχρι την εγκατάστασή του στην Κούβα, όπου και ζει μέχρι σήμερα ,στα 82 του χρόνια. Από την αμφισβήτηση της επανάστασης μέχρι την επαναστατική πίστη.

Στο βιβλίο αυτό, το έδαφος και η περιπλάνηση, η περιπέτεια και η ατομική εμπειρία και τα ίχνη της ιστορίας και της πολιτικής, διασχίζουν το τοπίο και τη γραφή. Πρόκειται για ένα ταξίδι στην καρδιά κάποιων χωρών της Ευρώπης και της Ν.Αμερικής ,που είναι πάντα αφανής, απροσδιόριστη , ασύλληπτη.

Δεν αφηγείται ο Τσαβαρία απλώς προσωπικές μνήμες και άγνωστες πτυχές της ζωής του. Μας οδηγεί σε ένα μεγάλο ταξίδι σε μια Νότια Αμερική που δεν γνωρίζουμε. Ο Ντανιέλ Τσαβαρία βάζει σε αυτό το βιβλίο του τον ίδιο του εαυτό καταθέτοντας την προσωπική του ανάμνηση ή κρίση , για τα γεγονότα που τα έχει ζήσει ο ίδιος και αποτελούν κομμάτι της προσωπικής του ιστορίας.

Και είναι αυτές οι σπάνιες νύξεις με την πλούσια πλοκή και την τρυφερότητα που ξεπροβάλλει κάθε τόσο δειλά-δειλά, χωρίς να σε πνίγει, είναι τα γεγονότα που είναι απλά και καθημερινά , είναι όλα αυτά που κάνουν το βιβλίο «Είδα να φτάνει ένας γέρος» να μοιάζει με εκείνες τις ιστορίες που όλοι μας έχουμε ακούσει και ξανακούσει και που πιστεύουμε πως ποτέ δεν θα βαρεθούμε να ακούμε.

Ο συγγραφέας με κυρίαρχο αφηγηματικό πλοηγό τη ροή της συνείδησης, περιγράφει με θέρμη νοσταλγία σκέψεις, δράσεις, συναισθήματα, εντυπώσεις, αντικείμενα, τόπους, οικεία πρόσωπα που αγάπησε και τον σημάδεψαν δια βίου. Σκάβει σε χώματα που γνωρίζει, ψηλαφεί ρίζες που έχει δει και συνειδητοποιεί ότι υπάρχουν καρποί, που θα γεννήσουν κάτι νέο. Γνωρίζουμε ότι αληθινό είναι και εκείνο που χάθηκε για πάντα.

Παράξενο πράγμα, χάνοντας ο άνθρωπος αποκτάει την αίσθηση για το πόσο ανεπανάληπτη, είναι η περασμένη του ζωή και το σμίξιμο του χαμένου και του σημερινού γεννάει μια ιδιαίτερη χαρά. Ίσως η προσπάθεια της επιστροφής στο παρελθόν είναι μια αμυντική αντίδραση. Το παρελθόν είναι η νοσταλγία , για εκείνο που δεν μπορείς να επαναλάβεις και να επαναφέρεις ,όπως η πρώτη αγάπη ή εκείνο το κομμάτι της νεανικής ευδαιμονίας και εξέγερσης. Εδώ βρίσκεται ο πολύτιμος νόμος της ανθρώπινης ζωής, ο νόμος της ελπίδας, της πίστης πως τίποτα δεν χάνεται απολύτως, χωρίς να αφήσει ίχνη πίσω του…

Η Λατινική Αμερική υπήρξε πάντα σημείο αναφοράς για όσους αντιλαμβάνονται το όραμα του κοινωνικού μετασχηματισμού, της κοινωνικής δικαιοσύνης, της ειρήνης, της ισότητας, της αλληλεγγύης και της ελευθερίας ως κινητήρια δύναμη. Από την Κούβα του Τσε και του Κάστρο μέχρι τη Χιλή του Αλιέντε από τη Νικαράγουα των Σαντινίστας μέχρι το Μεξικό των Ζαπατίστας, από τη Βολιβία του Μοράλες μέχρι τον Ισημερινό του Κορέα και από τη Βενεζουέλα του Τσάβες μέχρι την Αργεντινή του κιρχνερισμού, αλλά ακόμα και τη Βραζιλία του Λούλα και της Ρούσεφ, αναδιδόταν ένα άρωμα ειδα να φτανει ενας γερος εξωφεπαναστατικής και χειραφετητικής πρωτοπορίας, επενδεδυμένο με προσδοκίες , μουσικές και θρύλους, για ένα άλλο κόσμο που είναι εφικτός μέσα από σκληρό μα δίκαιο αγώνα για « γη και ελευθερία».

Ο Ντανιέλ Τσεβαρία ανήκε σε αυτή τη γενιά των επαναστάσεων , στη γενιά που πάλευε για ένα μέλλον με ισότητα και αλτρουισμό. Ο Ντανιέλ Τσεβαρία αγωνίζεται στο πλευρό πολλών ανθρώπων , διαφορετικών χωρών , για να διατηρήσουν αυτοί κάποια ψήγματα αξιοπρέπειας, ανθρωπιάς και αλληλεγγύης. Ο Ντανιέλ Τσεβαρία είναι ένας πολίτης Ουρουγουάης, που δηλώνει Κουβανός συγγραφέας και ζει στην Αβάνα.
Ο Ντανιέλ Τσαβαρία το 1957 παντρεύτηκε την Έμπε. Σαλπάρει εικοσάχρονος από του Μουένος Άυρες και φτάνει στην Ισπανία του Φράνκο. Στο ταξίδι θα ερωτευτεί μια αινιγματική φοιτήτρια της Σχολής Καλών Τεχνών, που πολλά χρόνια αργότερα θα ανακαλύψει ο συγγραφέας, ότι ήταν μια κυνηγός ναζί. Διέσχισε την Ευρώπη και εργάστηκε ως φορτοεκφορτωτής στο λιμάνι του Αμβούργου, εργάτης χυτηρίου στη Γερμανία , πωλητής βιβλίων πόρτα πόρτα , ναύτης σε ελληνικό πλοίο και περιπλανήθηκε στην Ιταλία. Εξοικειώθηκε με έργα τέχνης , με τη Μεσαιωνική Ιστορία και την Αναγέννηση.

Περιγράφει στο βιβλίο τους έρωτές του για την Γκάμπι και τα κατορθώματά του ως παράνομος ξεναγός στο Μουσείο Πράδο. Επιστρέφοντας στη Λατινική Αμερική ολοκλήρωσε τις σπουδές φιλολογίας και εργάστηκε ως ηθοποιός στο Μοντεβίδεο. Εγκαταλείπει τα παιδιά του και την Έμπε, προκειμένου να πολεμήσει για όλα τα ορφανά της Νοτίου Αμερικής. Στα 1964, όπως πολλοί αριστεροί διανοούμενοι, έτσι και ο Τσαβαρία βρίσκεται στη Βραζιλία για επαναστατικές δραστηριότητες. Στην μοσχομυριστή και πολύχρωμη πόλη του Σαλβαντόρ ντα Μπαϊα , μπαίνει στο πνεύμα του Ζόρζε Αμάντο, στις φωτιές στην παραλία , τα τύμπανα , το καντομπλέ (αφροβραζιλιάνικη θρησκεία). Το στρατιωτικό πραξικόπημα ανατρέπει τον δημοκρατικό πρόεδρο Joao Goulart και ο Τσαβαρία αφού μεταμφιέστηκε σε καλόγηρο, δραπέτευσε ,καταφεύγει στον Ταπαζός, παραπόταμο του Αμαζονίου έχοντας μαζί του τα Ποιήματα του Οράτιου και τις Μεταμορφώσεις του Οβίδιου. Εκεί θα συναντήσει τον πιλότο Ολιβέιρα και θα έρθει αντιμέτωπος με τη συμπαγή ζούγκλα, τα δηλητηριώδη φίδια και τους σκορπιούς.

Ο μεγαλύτερος εχθρός του θα είναι όμως το πιούμ ένα είδος σκνίπας και θα αποκτήσει ελώδη πυρετό και παραληρηματικά οράματα από την ελονοσία. Τέσσερις μήνες στον Αμαζόνιο θα βγάλει οκτακόσια γραμμάρια χρυσό. Μετά καταλήγει στις ακτές του Ειρηνικού. Εκεί εργάζεται στο Duty Free του τοπικού αεροδρομίου και κάνει λαθρεμπόριο ουίσκι και τσιγάρων. Εφαρμόζει την «Επιχείρηση πουτάνες» σε δυο λιμάνια. Μαθαίνει τα τάγκο, μπολέρο, μπαμπούκο και ραντσέρα. Παρακολουθεί ταυρομαχίες στη Σάντα Μαρία , τη μεγαλύτερη αρένα της Μπογκοτά της Κολομβίας.

Στο Περού , συναναστρέφεται με την ολιγαρχία της Λίμα, τους γαιοκτήμονες του βαμβακιού , την Εμίλια και το «vision ». Παράλληλα συνδέεται με το E.L.N., το κίνημα των ανταρτών του Φιντέλ Κάστρο. Στις 27 Οκτωβρίου 1969, το στρατηγείο του E.L.N. του διαμηνύει ότι ένας αντάρτης αυτομόλησε δίνοντας στην αστυνομία μία λίστα με ονόματα όπου εμφανιζόταν και το δικό του. Αναγκάζεται να ξαναφύγει. Την επομένη επιβιβάζεται σ' ένα μικρό αεροπλάνο και οπλισμένος μ' ένα περίστροφο αναγκάζει τον πιλότο ν' αλλάξει πορεία προς την Κούβα. Ζει περίπου 45 χρόνια στην Αβάνα.

Σταμάτησε εκεί πλέον να κάνει μπίζνες με εγκληματίες και καπιταλιστές, χωρίς τις χορηγίες μιας πλούσιας γυναίκας, χωρίς λαθρεμπόρια, χωρίς να πουλάει μπαρούφες και συνδρομές για περιοδικά του Οργανισμού Αμερικανικών Κρατών, χωρίς να αναγκάζεται να κρύβει τις πολιτικές του πεποιθήσεις, ούτε να τρέχει να ξεφύγει από δικτατορίες επειδή είχε διαπράξει το έγκλημα να διδάξει την αλφαβήτα σε χωρικούς. Δούλεψε στην Αβάνα Τσαβαρίααρχικά ως μεταφραστής γεωπονικών κειμένων και μετά άρχισε να διδάσκει αρχαία ελληνικά, λατινικά και κλασική φιλολογία. Θεωρεί σήμερα ότι ζει στην πιο δίκαιη , ηθική και αλληλέγγυα κοινωνία του πλανήτη.

Το αφήγημα αυτό είναι ένα αλληγορικό και θλιμμένο παραμύθι για την αναζήτηση της ταυτότητας σε νέους κόσμους, για τον πολιτικό
επαναπροσδιορισμό , για την εύρεση νοήματος στα χρόνια μιας καταδικασμένης και καταραμένης γενιάς .Ίσως είναι μια αναμέτρηση με το παρελθόν , μια στοχαστική τοποθέτηση στο παρόν. Το βιβλίο αυτό ερεθίζει τη σκέψη , τρέφει τον προβληματισμό, θέτει ερωτήματα. Ένα σημαντικό και συγχρόνως τρυφερό βιβλίο .Θα το διαβάσουμε με συγκίνηση.

Ο Ντανιέλ Τσαβαρία γεννήθηκε το 1933 στην Ουρουγουάη. Πανεπιστημιακός καθηγητής Αρχαίων Ελληνικών και Λατινικών , θεωρείται μία από τις μεγάλες πένες της σύγχρονης ισπανόφωνης λογοτεχνίας . Άλλα έργα του είναι «Χαιρετίσματα στον θείο», «Το μάτι της θεάς», «Αν με ξαναδείτε γράφτε μου», «Το έκτο νησί»., «Κάποτε στην Μαδρίτη», «Για τα μάτια σου» κ.α.

asopichos efimerida viotia clip
Asopichos Logo white
Θέλοντας να αποδώσουμε τιμή στον πρόγονό μας, τον Ορχομένιο Ολυμπιονίκη δώσαμε το όνομά του στη προσπάθειά μας. Μέγιστη τιμή και βαριά κληρονομιά την οποία θα προσπαθήσουμε να υπερασπιστούμε. Ονομάσαμε Ασώπιχο την ιστοσελίδα μας γιατί ο Ολυμπιονίκης, ανήκει σε όλους, όπως και η ιστοσελίδα μας. Γιατί η αλήθεια και η ενημέρωση χρειάζονται μεγάλη προσπάθεια, είναι ένας συνεχής αγώνας δρόμου…

Ακολουθήστε μας

menu-circle