«Η Νιλουφέρ στα χρόνια της κρίσης» Δ.Φύσσας Εκδόσεις Εστία 2015 σελ. 313
Πρόκειται για Αριστούργημα.
Η Νιφουλέρ θέλει να βγάλει το βιβλίο «Ξεχασμένοι τάφοι στο Αιγαίο».
Οι έλληνες όμως κάνανε πολύ χειρότερα στους Έλληνες από ότι στους Τούρκους.
Η Μακρόνησος ήταν ένα απέραντο νεκροταφείο αξιοπρέπειας…
Γράφει : Ο Κώστας Τραχανάς
Μακρόνησος και Μακρονήσι. Νήσος στενή και μακριά κείμενη μεταξύ της ανατολικής παραλίας της Αττικής και της καταντικρύ Κέας. Η νήσος εκαλείτο το πάλαι ,Ελένη ή Ελένης νήσος.
Αν έχει διαβάσει κανείς τον «Λοιμό» του Ανδρέα Φραγκιά ,θα αναρωτηθεί τι νόημα έχει ο Δημήτρης Φύσσας να επιμένει να γράψει ένα μυθιστόρημα για τη Μακρόνησο;
Τι νόημα έχει να σκαλίζει τόσο παλιά πράγματα;
Βρισκόμαστε το 2014 .
Η αναζήτηση της Ιστορίας από τον Δ.Φύσσα ,συνδέεται με την Ελλάδα της κρίσης , το οδυνηρό παρελθόν με το αδιέξοδο παρόν.
Στη Μακρόνησο έγινε το μεγαλύτερο ηθικό έγκλημα που έχει κάνει το ελληνικό κράτος. Και το μαζικότερο επίσης. Ο μηχανισμός του ελληνικού κράτους πέφτει πάνω στα παιδιά των 20 και 25 
χρονών. Ο ελληνικός στρατός τα έκανε αυτά , όχι παρακρατικοί ή συμμορίες ναζιστών. To καθεστώς κατέβαλε τη βάναυση και απάνθρωπη προσπάθεια να σωφρονίσει τους κομμουνιστές και να τους κάνει με βασανιστήρια μέχρι θανάτου , να μετανοήσουν. Στο νησί αυτό γινόταν φρικτά βασανιστήρια.
Ο Μέσκουλας , ένα μεσήλικας Αθηναίος επιστήμονας του ιδιωτικού τομέα , που φτώχηνε και επιβιώνει της κρίσης μόνος του και δύσκολα ,πρώην φροντιστής, πρώην νυχτοφύλακας, πρώην οδηγός ημιφορτηγού, προσπαθεί να γράψει ένα μυθιστόρημα με προσωρινό τίτλο «Ένα ΥΓ. για το Μακρύ Νησί» ,για την Μακρόνησο του 1947 έως 1954.
Κρατάει σημειώσεις, συλλέγει στοιχεία , διαβάζει , ρωτάει, ηχογραφεί γέρους Μακρονησιώτες. Θέλει να βγάλει αυτό το βιβλίο , μήπως αλλάξει κάτι στη ζωή του.
Πηγαίνει σε μια εκδήλωση στην Μακρόνησο , αλλά εκεί όμως συναντά την Νιφουλέρ.
Η Νιλουφέρ(Νούφαρο) Αταλάρ ανταποκρίτρια της Τουρκικής εφημερίδας Αβράσγια επισκέφτηκε την Μακρόνησο , εκεί που ο προπάππος της ήταν αιχμάλωτος πολέμου το 1912-1913.
Η Μακρόνησος στους Βαλκανικούς Πολέμους του ‘12 και ‘13 είχε χρησιμοποιηθεί σαν στρατόπεδο 12.000 Τούρκων αιχμαλώτων. Πολλοί Τούρκοι πέθαναν από αρρώστιες , επιδημίες , από πείνα και δίψα.
Η Νιφουλέρ θέλει να βγάλει το βιβλίο «Ξεχασμένοι τάφοι στο Αιγαίο».
Οι έλληνες όμως κάνανε πολύ χειρότερα στους Έλληνες από ότι στους Τούρκους.
Στο νησί γινόταν φοβερά βασανιστήρια από Έλληνες σε Έλληνες.
Το στρατόπεδο της Μακρονήσου δεν ήταν στρατόπεδο εξόντωσης .Σκοπός ήταν η βίαιη αναμόρφωση των στρατιωτών και των ιδιωτών. Για να υπάρχει πιθανότητα να αναμορφωθεί κάποιος , πρέπει να ζει. Μόνο αν ζει μπορεί να υπογράψει δήλωση ( για να αποκηρύξει τον κομμουνισμό και τις παραφυάδες του ΚΚΕ), να κάνει γράμματα και ομιλίες, να γίνει αλφαμίτης , να πάει στον Ελληνικό Στρατό .
Το όριο των καταναγκαστικών έργων και των βασανιστηρίων ήταν ο φόνος .Φόνοι φυσικά έγιναν . Μαζικό φονικό έγινε της 29/10/1948 και 1/3/1948 στο τάγμα των αμετανοήτων . 350 νεκροί...
Οι προσκυνημένοι , για να δείξουν ότι είναι πιστοί και υπάκουοι στους ξένους δυνάστες, στήσανε τα πολυβόλα και βαρέσανε στο ψαχνό τους άοπλους κρατούμενους της Μακρονήσου .Ένα έγκλημα που έμεινε ατιμώρητο μέχρι σήμερα κι οι νεκροί του ρίχτηκαν στη θάλασσα για να μην βρεθούν ποτέ. Η σορός του Λόρκα , όταν τον δολοφόνησαν οι φασίστες , δεν βρέθηκε ποτέ. Οι Κύπριοι αγωνιστές ρίχνονταν από τους Άγγλους στην ασβέστη και αφανιζόταν το σώμα τους. Είναι τακτική των ισχυρών και του φασισμού να αφανίζονται ακόμη και οι νεκροί για να μην υπάρχει μνήμα-μνήμη.
Τα βράδια μετά το σιωπητήριο , γυρνάγανε στις σκηνές οι αλφαμίτες και παίρνανε επιλεκτικά στρατιώτες. Τους πήγαιναν στο βουνό και τους βασάνιζαν στις χαράδρες. Όσοι υπογράφανε , γίνονταν μεμιάς… Έλληνες (δυο φορές Έλληνες) . Όσους δεν υπογράφανε, παρά τα βασανιστήρια τους πηγαίνανε στην απομόνωση. Στο σύρμα. Και συνέχιζαν εκεί να τους βασανίζουν. Αυτό μπορούσε να κρατήσει μήνες. Ξύλο, ξύλο, ξύλο. Βασανισμοί , κατατρεγμοί, ψυχολογικοί εκβιασμοί. Πολλά παιδιά σακατεύτηκαν.
Ποτέ καμιά διαταγή γραπτή .Η διοίκηση δεν ήξερε τίποτα, υποτίθεται. Πάει το παιδί του Έλληνα φαντάρος και γυρίζει σακατεμένος, τρελός , ανάπηρος, άρρωστος , ταπεινωμένος.
Στην πράσινη σπηλιά της Μακρονήσου γινόταν φοβερά βασανιστήρια.
Οι χθεσινοί συναγωνιστές , οι οπλατζήδες και ελασίτες ,ήταν οι σημερινοί βασανιστές.
Περίπου 100.000 Έλληνες πέρασαν συνολικά από τη Μακρόνησο και πάνω από το 95% υπόγραψε δήλωση.
Κασόνια με αγριόγατες, τις βάζανε μέσα σε σακιά, μαζί με τους κρατούμενους και τους βουτούσαν στη θάλασσα….
Κουβαλούσανε οι κρατούμενοι τεράστιες πέτρες από τη μια πλευρά του νησιού στην άλλη. Τις ρίχνανε λέει στη θάλασσα, για να γίνει δρόμος προς το Λαύριο….
Οι γιαλοί της Μακρονήσου έχουν ακόμα ανθρώπινα κόκκαλα , πετρωμένα και ασβεστοποιοημένα.
Εκατοντάδες συνθήματα : «Κάτω οι Βουλγαροπουλημένοι», «Ζήτω ο Βασιλιάς», «Όπλα θέλουμε!»
Η μόνη απάντηση των κρατουμένων : «Βαθιά ψυχή, σύντροφοι» .Ψηλά το κεφάλι.
Το τρίψιμο της μύτης ,ήταν το συμπεφωνημένο σήμα ,ότι δεν υπέκυψε ο κρατούμενος και δεν υπέγραψε.
Η μοναδική τους άμυνα στα βασανιστήρια ήταν οι γοερές κραυγές, που κι αυτές πνίγονταν από το μεγάφωνο της Αστυνομία Μονάδος, το οποίο σκορπούσε με όλη του την ένταση , τις « μελωδίες» του Ραδιοφωνικού Σταθμού Μακρονήσου.
Στη Μακρόνησο δενότανε το ατσάλι ,από τους φυλακισμένους.
«Μακρόνησος που ήσουνα
Άδεια στεγνή κηρύθρα
Ο Στρατός σε ανέδειξε
Του έθνους κολυμπήθρα»…
Αυτοί που σακάτευαν κόσμο ήταν οι Σούληδες, οι Μηλιάδηδες , οι Μπαϊρακτάρηδες,οι Ρεντιέβηδες, οι Χατζημανώληδες, οι Καραφώτηδεςς, οι Κοθρήδες και οι άλλοι.
Περάσανε από τη Μακρόνησο οι : Αλεξάνδρου, Χάκκας, Κατσαρός, Αναγνωστάκης , Κοτζιάς, Χατζής, Τσίρκας, Πατατζής, Κούνδουρος , Βέγγος κ.α.
Ο επιφανέστερος αξιωματικός από όσους υπηρέτησαν στη Μακρόνησο ήταν ο Δημήτριος Ιωαννίδης, που αργότερα κυβέρνησε την Ελλάδα .
Η Μακρόνησος εθεωρείτο η εθνική κολυμβήθρα….
Η Μακρόνησος ήταν ένα απέραντο νεκροταφείο αξιοπρέπειας…
Mακρόνησος παντού και πάντα.
Μακρόνησος ,Κολιμά, Άουσβιτς, Καμπότζη, Νησί Ντόσον (στην άκρη του κόσμου , κοντά στο ακρωτήριο Χορν), τα φοβερά νησιά του Τίτο στην Αδριατική , στρατόπεδα στον Αμερικανικό Εμφύλιο : το Αντερσονβίλ και της Νέας Υόρκης , Ρουάντα, Στρεμπρένιτσα και Ιερά εξέταση….
Η Μακρόνησος ποτέ δεν τελειώνει. Το έγκλημα της Μακρονήσου είναι τόσο μεγάλο , που μας ξεπερνάει όλους….
Η Μακρόνησος είναι ακόμη εκεί , σύμβολο στο πέλαγος και σήμερα επίκαιρο περισσότερο από ποτέ. Γιατί και σήμερα οι εύκαμπτοι είναι πρόθυμοι πάλι να σκύψουν…..
Διαβάστε το, πρόκειται για Αριστούργημα.
Δημήτρης Φύσσας Φιλοσοφική,Πολιτική Επιστήμη. Συγγραφέας, δημοσιογράφος, νεοελληνιστής φιλόλογος, κειμενογράφος.
Γεννήθηκε το 1956 στην Αθήνα. Είναι πτυχιούχος νεοελληνικής φιλολογίας και 
πολιτικών επιστημών. Πέρασε από τα κόμματα της Αριστεράς, εργάστηκε σ' ένα εργοστάσιο και σε δύο βιβλιοπωλεία, έγραψε λήμματα σε εγκυκλοπαίδειες, αρθρογράφησε σε ποικίλα έντυπα, δίδαξε το μάθημα της έκθεσης σε φροντιστήρια άλλων και σε δικά του. Σήμερα ασχολείται με ιδιαίτερα μαθήματα Γλώσσας-Λογοτεχνίας, εταιρική, και πολιτική επικοινωνία/κειμενογραφία, επιμέλεια κειμένων, λεξικογραφία, βιβλιοπαρουσίαση, αθηναιογραφία. Συνεργάζεται με τις εφημερίδες "Athens Voice" και "Athens Review of Books". Βιβλία: "Η γενιά του Πολυτεχνείου. Ένα βιογραφικό λεξικό" (Δελφίνι 1993), "Αυστηρώς ακατάλληλον: Προγράμματα αθηναϊκών κινηματογράφων σεξ" (Δελφίνι 1994), "Αγύριστο κεφάλι" (διηγήματα, Εστία 2004), "Πλατεία Λένιν, πρώην Συντάγματος" (μυθιστόρημα, Εστία 2005), "Στρατιώτης του Χριστού" (μυθιστόρημα, Γνώσεις 2008), "Οι αστικοί χώροι είναι ποίηση από μόνοι τους" (ποιήματα, Γιάου Κε. 2008), "Υπόγειες διαδρομές" (συμμετοχή σε συλλογικό έργο, Αthens Voice 2008), "Ο αναγνώστης του Σαββατοκύριακου" (μυθιστόρημα, Εστία, 2012)., " Ο Κηπουρός και ο καιροσκόπος" (μυθιστόρημα, Εστία, 2014). Έχει δύο παιδιά και τρία εγγόνια.
