Οταν ξεσκονίζεις τεφτέρια μνήμης ανακαλύπτεις πολλές φορές θησαυρούς. Αυτή τη φορά θα μιλήσουμε για έναν πατριώτη μας με διεθνή καριέρα και αυτό με την ευκαιρία συμπλήρωσης 13 χρόνων από το θάνατό του στις 9 Φεβρουαρίου.
Μιλάμε για τον βαρύτονο Κώστα Πασχάλη ο οποίος γεννήθηκε στη Λιβαδειά την 1η Σεπτεμβρίου 1929 και πέθανε στην Αθήνα στις 9 Φεβρουαρίου 2007 σε ηλικία 78 ετών. Η κηδεία του είχε γίνει με δαπάνη του υπουργείου Πολιτισμού στις 12 Φεβρουαρίου από το Α΄Νεκροταφείο,
Ο Κώστας Πασχάλης ήταν στέλεχος της Εθνικής Λυρικής Σκηνής με εξαίρετη δραστηριότητα στα μουσικά θέατρα της Ευρώπης και των ΗΠΑ. Είχε τραγουδήσει στην Κρατική Όπερα της Βιέννης, την Μετροπόλιταν Όπερα της Νέας Υόρκης, την Όπερα του Βερολίνου, το Αλμπερτ Χολ και Κόβεντ Γκάρντεν του Λονδίνου, την Όπερα της Βοστώνης και αλλού.
Ο Κώστας Πασχάλης είχε τιμηθεί από την Ακαδημία Αθηνών και το υπουργείο Πολιτισμού της Αυστρίας, ενώ τον Ιανουάριο του 2003 αναγορεύτηκε επίτιμος διδάκτορας του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστήμιου Αθηνών.
Διαβάστε ΕΔΩ μια συνέντευξη φόρο τιμής στον Σωτήρη Κακίση
Ποιός ήταν
Κώστας Πασχάλης ήταν βαρύτονος της όπερας, γνωστός διεθνώς με το εκλατινισμένο Kostas Paskalis. Ανήκε σε μια
γενιά Ελλήνων ερμηνευτών του λυρικού θεάτρου γεννημένων κατά το Μεσοπόλεμο, η οποία γνώρισε παγκόσμια καταξίωση στις πρώτες μεταπολεμικές δεκαετίες και συμπεριελάμβανε τη Μαρία Κάλλας, το Νίκο Ζαχαρίου, τη νεότερη Έλενα Σουλιώτη κ.ά.
Ο Κώστας Πασχάλης γεννήθηκε στη Λιβαδειά την 1η Σεπτεμβρίου 1929 και μεγάλωσε στην Αθήνα, όπου ο πατέρας του Ευάγγελος διατηρούσε βιοτεχνία βουτύρου. Πρωτοασχολήθηκε με τη μουσική χάρη στο λογιστή της επιχείρησης, ο οποίος τον άκουσε πιτσιρίκο να τραγουδά στο μαγαζί και τον έβαλε στη χορωδία της Μητρόπολης.
Οι μουσικές σπουδές του ξεκίνησαν με πιάνο στο Ωδείον Αθηνών και τη φιλοδοξία να γίνει διευθυντής ορχήστρας. Τελικά όμως τον κέρδισε το τραγούδι και το 1951 έκανε το ντεμπούτο του ως Ριγκολέττο στην Εθνική Λυρική Σκηνή, αντικαθιστώντας την τελευταία στιγμή τον πρωταγωνιστή, βαρύτονο Ευάγγελο Μαγκλιβέρα που αρρώστησε. Παρέμεινε στο δυναμικό της ΕΛΣ για επτά ακόμα έτη, μάλιστα τραγουδούσε όλους τους ρόλους του στα ελληνικά, σύμφωνα με τις συνήθειες της εποχής.
Το καλοκαίρι του 1958 τον «ανακάλυψε» στο Ηρώδειο ένας Αυστριακός ατζέντης να ερμηνεύει τον Ορέστη στην Ιφιγένεια εν Ταύροις και τον κάλεσε στην Κρατική όπερα της Βιέννης, όπου μαέστρος ήταν ο Δημήτρης Μητρόπουλος. Τον Οκτώβριο του ίδιου χρόνου, έκανε την πρώτη του εμφάνιση στην αυστριακή πρωτεύουσα ως Ρενάτο στο Χορό Μεταμφιεσμένων. Όπως έλεγε αργότερα ο ίδιος, επειδή δεν είχε τραγουδήσει ποτέ σε ξένη γλώσσα, μελέτησε το ρόλο μόνος σε ένα υπόγειο, για να προλάβει να μάθει σε χρόνο μηδέν όσα δεν ήξερε.
Ο Χέρμπερτ φον Κάραγιαν, τότε καλλιτεχνικός διευθυντής, του προσέφερε συμβόλαιο με τη βιενέζικη σκηνή με την οποία συνεργάστηκε 25 χρόνια δίνοντας 650 παραστάσεις, ιδιαίτερα σε όπερες του Τζουζέπε Βέρντι.
Παράλληλα με την Κρατική Όπερα της Βιέννης, συνεργάστηκε με τη Σκάλα του Μιλάνου, τη Μητροπολιτική Όπερα της Νέας Υόρκης, το Κόβεντ Γκάρντεν του Λονδίνου, τις όπερες της Ρώμης, του Μονάχου, του Βερολίνου, του Παρισιού κ.ά.
Μετά την απόσυρσή του εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Ελλάδα, ασχολούμενος με τη διδασκαλία. Μεταξύ 1988 - 1990 διετέλεσε επίσης καλλιτεχνικός διευθυντής της Εθνικής Λυρικής Σκηνής.
Πέθανε στην Αθήνα στις 9 Φεβρουαρίου 2007, σε ηλικία 77 ετών. Είχε παντρευτεί μία φορά, με τη Ρουμάνα υψίφωνο Μαρίνα Κρίλοβιτς, και είχαν αποκτήσει δύο παιδιά, τους Κωνσταντίνο (1974) και Αλεξάνδρα (1976).
