Asopichos Logo
28-03-2024
Asopichos Logo
150

«Στις ακρώρειες της μοναξιάς»

< 5 λεπτά
05.09.17 • 06:41
#Tags:

Ε.Τυμπλαλέξη,  Εκδόσεις Ωρίωνας 2017 σελ. 82

Γράφει: Ο Κώστας Τραχανάς

Ο ποιητής προφητεύει. Όχι τα μελλούμενα, αλλά τα μυστικά των αναγνωστών του. Αυτά που βρίσκονται στην καρδιά τους, αλλά οι αναγνώστες τα αγνοούν.

Ο ποιητής συλλαμβάνει αυτό που οι άνθρωποι οι οποίοι είναι έξω από την ποίηση δεν μπορούν να συλλάβουν και τους το παραδίδει. Μια τέτοια ποιήτρια είναι και η Ευαγγελία Τυμπλαλέξη.

Η νέα της ποιητική συλλογή είναι χαμηλών τόνων με καλυμμένες εξάρσεις, έντιμη, λιτή, μινιμαλιστική, συνεπής στο αίσθημά της, όχι στυφνή και συνήθως υπαινικτική. Έχει έναν δικό της τρόπο γραφής που δεν στηρίζεται στην εκζήτηση, αλλά στην απλότητα, την καθαρότητα και στην βαθύτητα των σκέψεων όπου επεξεργάζεται ποιητικά.

Η ποίησή της είναι απόσταξη της ζύμωσης πνεύματος και ύλης.

Η ποιητική σύνθεση «Στις ακρώρειες της μοναξιάς» της Ευαγγελία Τυμπλαλέξη στοχεύει να κινητοποιήσει τον αναγνώστη σχετικά με το μείζον θέμα της Μοναξιάς σε ατομικό ή συλλογικό επίπεδο. Χωρίζεται σε τρεις αφηγηματικούς πυλώνες , οι οποίοι συμπλέκονται νοηματικά και λειτουργούν ως προέκταση ο ένας του άλλου.

Ο βασικός κορμός του έργου εκκινεί την εκτύλιξη, η οποία κατακλύζεται με κοσμογονική ετοιμότητα. Διαιρείται σε δύο μέρη, τα οποία συμπεριφέρονται σαν συγκοινωνούντα δοχεία συσχετισμών και δυνατοτήτων.

Το «ΕΓΩ» αναδύεται μονοδιάστατο και αφορά :
Α) Στην ιδιότητα της γυναίκας

Το «ΕΣΥ» αντιδιαστέλεται τρισδιάστατο και αφορά:
Α) στην ιδιότητα του άνδρα
Β) στην ιδιότητα του συνανθρώπου
Γ) στην ιδιότητα του υπηκόου.

Μια ποίηση χαμηλόφωνη και κεντρομόλο. Ποίηση ώριμη και στιβαρή. Ποίηση γεμάτη παρομοιώσεις –συμβολισμούς. Κουβαλά ένα βαρύ φορτίο από μνήμες και γεγονότα. Η ποίησή της Ευαγγελία Τυμπλαλέξη παίζει με τις λέξεις και τις στιγμές και απελευθερώνει τα νοήματα που τις περικλείουν. Ποιεί ποιήματα , με εικόνες θαυμαστές εκφράζει το ανείπωτο και με βιωματικό λόγο αποκαλύπτει την αλήθεια την ψευδόμενη. Η ποίησή της είναι οδηγός μάχης κι ερωτικής ευτυχίας.

«…Στον Γουαδαλκιβίρ δεν λούζονταν αγάπες,/Άνθρωποι και Θεοί αγνοούμενοι/Το σάλιο απεικόνιζε του γήρατος τον φόβο./Κι η φιληδονία κηρύκεια σαν τ΄ Αχιλλέα ,/Καθώς του Έκτορα σέρνει το σώμα/Στης τσουκνίδας πάνω την αψάδα…»

«…Αν ο Έρωτας ή η Αλήθεια διακυΒεύεται/Το τίμημα είναι η ΜΟΝΑΞΙΑ…»
Μικροί αφορισμοί , ερεθισμοί και προβληματισμοί ειλικρινείς, βγαλμένοι από την εμπειρία της ποιήτριας και τα μύχια της ταυτόχρονα. Εξαιρετική γλώσσα, βαθιά λαϊκή και ανθρώπινη, και πόσο πνευματώδης. Εκφραστική ωριμότητα.

Να με τι καταπιάνεται η ποιήτρια : την γυναικεία μοναξιά, τις ακρώρειες της μοναξιάς, οντότητες άυλες ή ένυλες- αφηρημένες, εξόριστος-αυτοεξόριστος άνθρωπος, λόγους-παράλογους, το Ολικό –το Ατομικό, Χώρος-χρόνος, αισθητό-υπερβατό, σημαίνον-σημαινόμενο, θέση-αντίθεση, λήθη-μνήμη, ζωντανή-νεκρή, πόρνη-Αγία, αδιαφορία-κακόνοια, ζενίθ-ναδίρ, άνοδος-κάθοδος, αγεωμέτρητη κι αγεώργητη, του χρόνου ομόκεντρες δονήσεις, τη συνείδηση που αλυχτούσε μ΄ αλυσίδες, ατόφια απελπισία, μαρκαρισμένος στο χέρι κωδικός, πρωτόκολλα φιλίας, πόσο βαριά ζυγίζει η μοναξιά, τρένα που Στις ακρώρειεςγυρισμό δεν έχουν, ο Έρωτας που νικά τον θάνατο, θλίψη βουβή κι αβούρκωτη, του ακύματου πόνου όψη, του Οβίδιου τις Μεταμορφώσεις, το μηδαμινό που γιγαντωνόταν , του Άβελ και του Κάιν οι φατρίες, του θανάτου το καρτέρι, οι ατμήλατες κοινωνικές επιταγές, οι ανισόμετρες ακμές, ονείρατα ισοπεδωμένα, το Τίποτα που τα Πάντα σκιάζει, τ΄ αγκιστρωμένα στην ήβη έμβρυα, το τερατόμορφο μέλλον, τα άφυλλα δένδρα, το πάθος της άτρωτης αντοχής, το φλέγμα κι η χολή, η αδρή κάθετος, της μητρότητας η ανυπακοή, η Δύση σε ψυχιατρεία τις τύψεις κορνιζάρει, ο νους επιτελικός τη χίμαιρα διακόρευε, η συνείδηση λάξευε αισθήσεις , η μήκωνα η υπνοφόρος, φρύνων κοάσματα, η μνημοσύνη και η λησμονιά, άηχες ριπές, η Σιωπή που απευθύνεται μόνο σ΄ εκείνους που ξέρουν να τη διαβάζουν, ρώγες μελανές, εφηβαίο αποψιλωμένο, Έρημη Χώρα, Αγέλαστος Πέτρα, σκηνικό θνησιγενές, εξορία δωματίου , ακυβέρνητοι στίχοι, σελίδες λευκές, ελπίδες και όνειρα , αδικία και τίση, κόκκινο γάλα, μεταλλική σκόνη, ακίνητοι κι αμίλητοι, τ΄ απύλωτο ουδέτερο της γνώσης, ατελή κι εφήμερα, αγονάτιστη αλήθεια, η συνείδηση της αιωνιότητας,η φθορά που ο ήλιος δεν έχει, ασπάλακες δρακορυχούν το φως, η Μνήμη που πάντα επιστρέφει, φανερωμένη Αλεξάνδρεια κ.α.

Η ποιητική συλλογή «Στις ακρώρειες της μοναξιάς » είναι μια ποιητική σύνθεση που την διακρίνει η ευστροφία και οι πετυχημένες γλωσσικές στιγμές, γεμάτες ελαφρότητα, εκπλήξεις και ανατροπές.

Η Ευαγγελία Τυμπλαλέξη είναι μια ανυπότακτος ονειροπόλος. Έξοχη η ποίησή της, που ερμηνεύει τα πάντα στη ζωή. Ποιήματα αισθήσεων, ήχων, εικόνων, ποικιλιών, αλλά και ενδοσκοπήσεων.

Ανέχεται τούτη η υλιστική και απνευματική εποχή τους ποιητές ; Υλόφρονες οι πλείστοι , χωρίς χρόνο για διάβασμα , παλεύοντας για ένα ξεροκόμματο , Τυμπλαλέξητρέχοντας όλη μέρα σαν δαιμονισμένοι χωρίς στην ουσία να ξέρουμε που πάμε ,μάλλον δεν τους αντέχει. Ανάγκη πάσα να συναντήσουμε τους ποιητές αλλιώς… Μέσα στον ζοφώδη βόθρο που βιώνουμε, μόνο σε κάτι αφιλοκερδείς και γενναιόδωρες προσφορές των φωτισμένων ακέραιων δημιουργών μπορεί να φωλιάζει ακόμη σπέρμα φωτός ζωοποιού ελπίδας. Από αυτή την πλευρά έχουμε χρέος απέναντι στους καλούς ποιητές, τους χωρίς προσωπικό ωφελισμό σκαπανείς του πνεύματος για την ευεργεσία της ανθρωπότητας. Ας τους αφουγκραστούμε μέσα από τον θαυμάσιο επιμύθιο ενός ελεγειακού ποιήματος του Χέλντερλιν: «Όμως αυτό που μένει είναι η δωρεά των ποιητών».

Διαβάστε την.

Η Ευαγγελία Τυμπλαλέξη γεννήθηκε στο Μόναχο της Γερμανίας και κατάγεται από την Ελλάδα. Είναι πτυχιούχος διδασκαλίας της γαλλικής γλώσσας και κατέχει άδεια διδασκαλίας των γαλλικών. Εργάζεται ως καθηγήτρια της γαλλικής γλώσσας επί είκοσι τέσσερα συναπτά έτη, σε φροντιστήρια του ιδιωτικού τομέα. Έχει διακριθεί με τον Γ΄ Έπαινο , για το διήγημά της που φέρει τον τίτλο « Στα ρηχά της κλεψύδρας», στο λογοτεχνικό διαγωνισμό της Εταιρείας Λογοτεχνών Πάφου, το 2014.Επίσης , το ποίημά της «Φουσκοθαλασσιά», απέσπασε το Γ΄ Βραβείο στον διαγωνισμό ποίησης για το έτος 2014 , του λογοτεχνικού περιοδικού «Κελαινώ». Άλλο έργο της είναι «Φωνή βοώντος εν τη ερήμω».

 

asopichos efimerida viotia clip
Asopichos Logo white
Θέλοντας να αποδώσουμε τιμή στον πρόγονό μας, τον Ορχομένιο Ολυμπιονίκη δώσαμε το όνομά του στη προσπάθειά μας. Μέγιστη τιμή και βαριά κληρονομιά την οποία θα προσπαθήσουμε να υπερασπιστούμε. Ονομάσαμε Ασώπιχο την ιστοσελίδα μας γιατί ο Ολυμπιονίκης, ανήκει σε όλους, όπως και η ιστοσελίδα μας. Γιατί η αλήθεια και η ενημέρωση χρειάζονται μεγάλη προσπάθεια, είναι ένας συνεχής αγώνας δρόμου…

Ακολουθήστε μας

menu-circle