«Φως στις σκιές» Π.Παπαδάκη Εκδόσεις ψυχογιός 2015 σελ. 307
Πρόκειται γαι ένα συνταρακτικό, γοητευτικό, αληθινό και σκληρό μυθιστόρημα, όπως ακριβώς είναι και η ίδια η ζωή.
«Όλοι ζούμε με ένα τηλεκοντρολ στο χέρι και μια αγκαλιά μηχανική και θα πεθάνουμε μπροστά από μια τηλεόραση ,προσπαθώντας να ζήσουμε για εκατό λεπτά σε έγχρωμη οθόνη την ασπρόμαυρη ζωή μας...»
Γράφει : Ο Κώστας Τραχανάς
Οι άνθρωποι πεθαίνουν μόνο όταν τους ξεχνάμε..Κι αυτή για εκείνον είχε πεθάνει από καιρό, αφού την ξεχνούσε, όπως τα κλειδιά του..
Ο ελλειματικός άνθρωπος, δεν έχει να προσφέρει ..Κι εκείνος είχε έλλειμμα αγάπης.Τόσα χρόνια για να καλύψει το έλλειμμά του, έκανε υπεξαίρεση των συναισθημάτων της και σε αντάλλαγμα, της πρόσφερε μια ζωή γεμάτη από υλικά σκουπίδια ,που ποτέ αυτή δεν του ζήτησε...
Αυτή επί πλέον κουβαλάει μέσα της,ένα μεγάλο μυστικό ...
Η Ελένη, σύζυγος του Άρη, ζει για δεκαπέντε χρόνια σε μια εικονική πραγματικότητα. Κλεισμένη στο χρυσό κλουβί του γάμου της, τρέφεται με 
ψέματα, απάτες και προδοσία. Όταν όλα θα αποκαλυφθούν, θα βρει τη δύναμη να φύγει και να διεκδικήσει μια καλύτερη ζωή...
Ο Άρης είναι ένας άνθρωπος που παίζει με τις ζωές άλλων ανθρώπων, για τα λεφτά.Έστειλε πολλούς ανθρώπους στον άλλο κόσμο και δε ζήτησε ποτέ μια συγγνώμη από τον Θεό.Και με τις πράξεις του σκότωσε το ίδιο του το παιδί, τον Νικόλα.
Η γυναίκα , η ερωμένη , ο σύζυγος , ο φίλος και το παιδί.
Η Ελένη είχε επενδύσει τα καλύτερά της χρόνια και τα πιο όμορφα συναισθήματά της σε αυτόν τον γάμο ,που αποδείχτηκε χειρότερος κι από μετοχή φούσκα.Έμεινε ταπί.Ούτε σπίτι, ούτε παιδί, ούτε τίποτα. Και τώρα της έτυχε ένας χωρισμός και μια απώλεια, που ακόμη είχε τα σημάδια τους.Ούτε η πρώτη ούτε η τελευταία ήταν .
Που ήταν λοιπόν το παράδοξο ; Και γιατί θα έπρεπε να νιώθει άσχημα ,που το έβαλε στα πόδια; Πειράζει που ήθελε οι επιλογές να είναι μόνο δικές της κι ας ήταν και λάθος ; Πειράζει που δεν ήθελε να συνθηκολογήσει άλλο με μια μίζερη ζωή ;
Η Αφροδίτη Μισελιέ ήταν μια γυναίκα που ζούσε τη ζωή της αλλά και όλα τα πράγματα με πάθος.Αγαπούσε τη ζωή και τον εαυτό της.Τόσο πολύ , που δεν ήθελε να τον μοιραστεί με κανέναν άντρα. Και έτσι ήταν η σχέση τους με τον Άρη ,αυτά τα χρόνια.
Ελεύθερη σαν τον άνεμο.Ένα χρόνο ακριβώς μετά που γεννήθηκε ο γιος τους.Για άλλη μια φορά ήταν απών, αλλά αυτή τη φορά ήταν επιλογή της Αφροδίτης κι αυτό τον έτσουζε.
Πατέρας παρών-απών.Όπως και σύζυγος, όπως και εραστής.Πλήρωνε τις επιλογές του αγόγγυστα.Αγαπούσε τη γυναίκα του, ήθελε την ερωμένη 
του και τον γιο του, αλλά δεν μπορούσε ολοκληρωτικά να έχει κανένα πλάσμα από αυτά που αγαπούσε.Τώρα ήρθε η σειρά του Άρη να πονέσει και αυτός.Αρκετό πόνο προκάλεσε σε τόσους ανθρώπους, που έχασαν τα παιδιά τους.Τώρα ξέρει πώς είναι.
Τον ήλιο και τον θάνατο δεν τους κοιτάμε κατάματα.Αυτός αλαζονικός και παντοδύναμος , τους κοίταξε στα μάτια κι έχασε το φως του... Όταν έρθει η ώρα , θα μάθει με τον πιο αμείλικτο τρόπο πως «όλα εδώ πληρώνονται», και μάλιστα με τόκο.Γιατί, όταν όλα βγαίνουν στο φως, ή θα λάμψουν ή θα καούν.
Στον δρόμο της, η Ελένη , θα συναντήσει τον Ορέστη, έναν άντρα που κουβαλά βαρύ σταυρό στις πλάτες του, δίνοντας μάχες για να σώσει τη μονάκριβη κόρη του από τον σκοτεινό κόσμο των ναρκωτικών.
Το πρωί ήταν η κ.Ελένη Οικονόμου.Το απόγευμα ήταν μια γυναίκα χαμένη στους έρημους δρόμους.Και τώρα έζησε στιγμές πάθους με έναν άγνωστο μέχρι χθες άντρα, που της ζητούσε να την ακολουθήσει.Ήταν η ίδια γυναίκα του σήμερα με την γυναίκα του χθες.Αυτός ο καινούργιος άνθρωπος διεκδικούσε τη ζωή της.Πάντως αυτό το σάλτο ,που της ζητούσε ο Ορέστης, δεν ήταν έτοιμη να το κάνει.Ήθελε χρόνο.Ήθελε χώρο και χρόνο για να μαζέψει τα κομμάτια της...
Πρόκειται γαι ένα συνταρακτικό, γοητευτικό, αληθινό και σκληρό μυθιστόρημα, όπως ακριβώς είναι και η ίδια η ζωή, με τις περιπέτειες, τις απογοητεύσεις, τις χαρές, τις συγκινήσεις και τις απώλειές της, αλλά κυρίως με τα έντονα, ανεξίτηλα 
και μοναδικά συναισθήματα που μας γεννά το ίδιο το μυστήριο της ζωής και της ανθρώπινης ψυχής.
Η ΠΕΝΥ ΠΑΠΑΔΑΚΗ γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη, αλλά μεγάλωσε στις γειτονιές του Πειραιά. Για είκοσι πέντε χρόνια ασχολήθηκε με τα λογιστικά και για επτά χρόνια με το μάρκετινγκ. Από το 2011 είναι συνταξιούχος και τον ελεύθερο χρόνο της ασχολείται εθελοντικά με τα πολιστικά του Δήμου της Αγίας Βαρβάρας, δίνοντας την ευκαιρία στους δημότες της περιοχής να έρχονται σε επαφή με τους συγγραφείς και τα έργα τους. Το 2007 έγινε μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών. Έχει δύο παιδιά, τα οποία θεωρεί το μεγαλύτερο έργο της ζωής της. Η συγγραφή βιβλίων είναι η καλύτερη διέξοδος για το ανήσυχο πνεύμα της για το οποίο ελπίζει να παραμείνει για πάντα ανήσυχο. Από τις Εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ κυκλοφορούν επίσης τα μυθιστορήματά της ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΖΩΗΣ, ΟΙ ΚΟΡΕΣ ΤΗΣ ΑΥΓΗΣ, ΤΟ ΖΕΪΜΠΕΚΙΚΟ ΤΗΣ ΚΑΤΙΝΑΣ, ΧΩΡΙΣ ΔΙΧΤΥ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ και ΦΩΣ ΣΤΙΣ ΣΚΙΕΣ.
