Πρόκειται για Αριστούργημα! Πρέπει να διαβαστεί αυτό το βιβλίο από όλους τους Έλληνες ,που θέλουν να ξεφύγουν από τα στερεότυπα , τους μύθους και να μάθουν την πραγματική αλήθεια του 1821.
Γράφει : Ο Κώστας Τραχανάς
Η Ελληνική Επανάσταση του 1821 έχει τις πολεμικές στιγμές ,τις ηρωοποιήσεις, τις αποσιωπήσεις και τις παραναγνώσεις της . Πολλές γενιές Ελλήνων έχουν μεγαλώσει με τα επαναλαμβανόμενα στερεότυπα για το΄21. Κάτι που ωθεί τους περισσότερους να προσπερνούν τα ετήσια επετειακά κλισέ με αδιαφορία. Όμως τέτοια αδιαφορία , μας οδηγεί τελικά στην ουσιαστική άγνοια της Ιστορίας. Έπρεπε να περάσουν αρκετά χρόνια , για να κατανοήσουμε το χάσμα που χωρίζει τα στερεότυπα από τα πραγματικά γεγονότα.
Σήμερα ευτυχώς κάποιοι μορφωμένοι και λόγιοι αναφέρονται σε μια αφήγηση ,που επιδιώκει να φωτίσει αλλιώς την Ιστορία και αποκαλύπτουν μια λιγότερη γνωστή εκδοχή και οπτική της Ιστορίας ,που δεν συμπίπτει με την κρατούσα αντίληψη .
Ένα τέτοιο γεγονός που η επίσημη Ελληνική Ιστορία και η κρατούσα τάξη αποκρύπτει και δεν δίνει την πραγματική του διάσταση είναι η πρώτη κοινωνική Επανάσταση στον πλανήτη , η λεγόμενη «κομμούνα» της Ύδρας (1821) ,πενήντα χρόνια πριν την κομμούνα των Παρισίων (1871) !!!
Ο Κύπριος καθηγητής Πανεπιστημίου Στέφανος Κωνσταντινίδης ξεδιπλώνει την πολυτάραχη ιστορία των κοτζαμπάσηδων, «νοικοκυραίων» και προκρίτων της Ύδρας, της ελίτ της Ύδρας του 1821 , αποκαλύπτοντας βαθιά κρυμμένα μυστικά ,με ένα βιβλίο για την αναζήτηση της αλήθειας και της Ελευθερίας ,αλλά και μια ιστορία κατάστικτη από μικρά και μεγάλα εγκλήματα.
Ο συγγραφέας Κωνσταντινίδης ξαναγυρίζει στον Αντώνη Οικονόμου , τον μικροκαπετάνιο ,το παιδί της θάλασσας, τον κουρσάρο , επειδή είναι μια χαρακτηριστική περίπτωση ,αλλά όχι η μόνη, απόκρυψης από την επίσημη ιστορία της δράσης και του ρόλου του.
Άνοιξη του 1821 έγινε η Επανάσταση του Οικονόμου στην Ύδρα και η αντεπανάσταση των κοτζαμπάσηδων ,που τον ανέτρεψαν και τον σκότωσαν στο μοναστήρι του Φονιά!!
«Μπολιβάρ! Είσαι του Ρήγα Φεραίου παιδί,
Του Αντωνίου Οικονόμου-που τόσο άδικα τον σφάξαν –
και του Πασβαντζόγλου αδελφός,
τ΄ όνειρο του μεγάλου Μαξιμιλιανού ντε Ρομπεσπιέρ
ξαναζεί στο μέτωπό σου.
Είσαι ο ελευθερωτής της Νότιας Αμερικής …» Νίκος Εγγονόπουλος
Αντώνης Οικονόμου ! Δίπλα στον Ρήγα Φεραίο!
Ο Αντώνης Οικονόμου , ήταν ένας από τους πλοιάρχους που ανέδειξε η ναυτοτρόφος Ύδρα και ο οποίος , αν δεν ξέσπαγε η Επανάσταση , θα έμενε παντελώς άγνωστος στην Ιστορία. Διότι ναι μεν είχε γίνει πλοιοκτήτης , αλλά το πλοίο του βούλιαξε στο Γιβραλτάρ και από τη μια στιγμή στην άλλη έπεσε στα χαμηλά. Αλλά δεν τα έβαλε κάτω. 
Δραστήριος καθώς ήταν, έφυγε για την Πόλη με σκοπό να βρει δανειστές, να «κτίσει» καινούργιο καράβι και να ξαναμπεί στην περιπέτεια των κυμάτων. Μπήκε όμως στην περιπέτεια της Επαναστάσεως , που έχει πιο άγρια κύματα .Τα κύματα της θάλασσας έπνιξαν το καράβι του ,τα επαναστατικά κύματα έπνιξαν τον ίδιο .
Οι Φιλικοί έστειλαν τον Αντώνη Οικονόμου στην Ύδρα να προετοιμάσει το έδαφος , ώστε το νησί να είναι έτοιμο για ανάφλεξη , όταν θα ανάψει η πρώτη επαναστατική θρυαλλίδα .Ο Οικονόμου δεν πρόλαβε να κάνει πολλά .Αλλά αυτό που έπραξε υπήρξε μέγα και θα δοξάζετε το όνομά του στον αιώνα. Το γεγονός ότι κατόρθωσε να βάλει την Ύδρα στον Αγώνα ήταν σωστικό για την Επανάσταση .Η Ύδρα είχε εξελιχθεί σε «Μικρή Αγγλία», σε μια Αγγλία της Μεσογείου. Είχε 170 πλοία ,οι Υδραίοι πλοίαρχοι είχαν μεγάλη εμπειρία στους πολεμικούς ελιγμούς και διέθετε στα χρηματοκιβώτια τη μεγαλύτερη ποσότητα σε ασημένια και χρυσά νομίσματα απ΄ ό,τι όλη η υπόλοιπη Ελλάδα. Ήταν ,λοιπόν, ανάγκη να γίνει η «κάσα» ,ο χρηματοδότης της Επαναστάσεως. Στην Ύδρα όμως είχε σχηματιστεί μια «κάστα» ναυτικής και εμπορικής αριστοκρατίας ,οι νοικοκυραίοι, οι οποίοι ήταν επιφυλακτικοί να μπούνε στην Επανάσταση. Ο Παπαφλέσσας δεν μπόρεσε να τους πείσει.
Παρά την αντίδραση των «νοικοκυραίων» , ο Οικονόμου άρχισε να σχηματίζει μια επαναστατική μαγιά από Υδραίους ναυτικούς ,άνεργους ναύτες ,τον λαό αλλά και Μοραΐτες Φιλικούς που ζούσαν στο νησί. Τη νύχτα της 16 Απριλίου 1821 οι καμπάνες του νησιού άρχισαν να χτυπούν δαιμονισμένα .Όλος ο κόσμος κατέβηκε στο λιμάνι. Και τότε ο Οικονόμου στιγμάτισε τους Υδραίους κοτζαμπάσηδες (τους τότε εφοπλιστές) που αφήνουν τους Μοραΐτες να μάχονται για τη λευτεριά και αυτοί παραμένουν αδρανείς ,καθισμένοι πάνω στα λεφτά τους και κάλεσε τους ναύτες να καταλάβουν τα αραγμένα πλοία κι ευθύς να στρέψουν τα κανόνια προς τ΄ αρχοντικά .Το «αρχοντολόι» , nolens, volens, μπήκε κι αυτό στον επαναστατικό χορό. Εν των μεταξύ ,ο Αντώνης Οικονόμου με μια ομάδα οπλοφόρων κατέλαβαν την «Καγκελαρία», το διοικητήριο του νησιού και τη διοίκηση ,στρατιωτική και πολιτική ,ανέλαβε ο Οικονόμου , ο οποίος άρχισε να εκδίδει διακηρύξεις και διαταγές ,που μαρτυρούν μια δημοκρατική ισορροπία ,διότι τώρα υπογράφουν «οι πρόκριτοι και οι κάτοικοι της Ύδρας». Αναγνωρίζεται στον λαό ένας πρωταγωνιστικός ρόλος στα γεγονότα , ρόλος ισότιμος με αυτόν των προκρίτων. Η επέμβαση του Οικονόμου ανέτρεψε την ολιγαρχική εξουσία των προκρίτων και επέβαλε μια μορφή λαϊκής κυριαρχίας και εξουσίας .
Από τις 16 Απριλίου και μετά, τα πλοία των Υδραίων σταδιακά άρχισαν να μπαίνουν στον Αγώνα.
Αλλά οι πρόκριτοι (Λάζαρος Κουντουριώτης, Θεόδωρος Γκίκας, Δημήτριος Τσαμαδός κ.α.) δεν μπορούσαν να ανεχτούν να αρχηγεύει στο νησί τους ένας «παρακατιανός» που με τη δύναμη της φτωχολογιάς μπορούσε να διαφεντεύει τα πλοία και τα λεφτά τους. Άρχισαν να υπονομεύουν τη θέση του.
Ο Αντώνης Οικονόμου, ένα γνήσιο παιδί του λαού, που δολοφονείται στην Αργολίδα , από τους Υδραίους κοτζαμπάσηδες-εφοπλιστές ,τον Λάζαρο Κουντουριώτη και τους άλλους ,συγγενεύει με τον Μπολιβάρ, τον Ρήγα, την Ρόζα Λούξεμπουργκ, από την δική του Μικρά Αγγλία σημαδεύει ανεξίτηλα την επανάσταση, που έχει μάθει να κρύβει το αληθινό της πρόσωπο.
Έγραψε ο Νίκος Καζαντζάκης :
«Και ο θάνατος σαν έρθει, μη φοβάστε ,
Σκλάβος κι αυτός θα μπει στη δούλεψή μας,
Ξεφράζοντας τη στράτα να περάσουν
Οι νέες γενιές , οι γιοί και οι θυγατέρες!!»
Χρειαζόταν ο Νίκος Εγγονόπουλος πριν από δεκαετίες, για να ανυψώσει τον Οικονόμου δίπλα στον Σίμωνα Μπολιβάρ και τον Ρήγα Φεραίο ,ο ποιητής που ατενίζει μακριά , που ατενίζει την Ύδρα και γράφει για το εξουσιαστικό μπλοκ του νησιού ,τους εφοπλιστές της τότε εποχής.
«Κατηγγέλθη
ως εξαιρετικά επικίνδυνος
για τη δημόσια
ασφάλεια
-για την ειρήνη
των φιλησύχων πολιτών-….»
Για τον Αντώνη Οικονόμου τα έγραψε αυτά ο Εμπειρίκος!
Ο Αντώνης Οικονόμου που διασώθηκε χάρη στην μνήμη του λαού και τα ανεπίδοτα γράμματα της Μαρίας Κουντουριώτη ανήκει πια στους στίχους των Ερωτόκριτων, των μεγάλων ποιημάτων που δεν βρίσκουν ποτέ την φραγή και διαπερνούν πύρινα τα αδιέξοδα. Αυτός ο τόπος που γεννά μορφές σαν τον Οικονόμου , σαν τον Φεραίο, σαν την Μπουμπουλίνα ,σαν τον Ανδρούτσο, σαν την Μαντώ Μαυρογένους, σαν τον Καραϊσκάκη, σαν τον Κοραή και σαν τον Ηράκλειτο δεν ανήκει στον Ανδριανό μα μήτε στον Θησέα. Είναι γέννημα θρέμμα των απλών ανθρώπων, εκείνων που κατά τον φωτισμένο κοτζαμπάση Σωτήρη Χαραλάμπη, δεν ξέρουν να κρατήσουν πιρούνι και τρώνε ακόμη με τα χέρια τους. Εκείνων που σήμερα συνθέτουν το περίφημο, αόρατο χέρι της ιστορίας καθώς ξεφυλλίζει το όνειρο ενός ολόκληρου λαού…
Γράφει γράμμα στον Αντώνη Οικονόμου ,ο Στέφανος Κωνσταντινίδης για να μάθει πως : την Επανάσταση τη δήμευσαν οι κοτζαμπάσηδες ,και το κράτος που γεννήθηκε από αυτήν το κληρονόμησαν στους απογόνους τους ,που μας τυραννούν διαχρονικά. Χρειάζεται μια άλλη επανάσταση για να τους αποτινάξουμε από πάνω μας ,Αντώνη Οικονόμου .Μια επανάσταση που αργεί. Αργεί πολύ!!
Η λαϊκή εξουσία πάντα θα φοβίζει, Αντώνη Οικονόμου !! Είτε αυτή του Σίμωνα Μπολιβάρ είτε αυτή του Μαξιμιλιανού Ροβεσπιέρου είτε αυτή της Κομμούνας του Παρισιού είτε η δική σου. Ακόμη και η αστική δημοκρατία φοβίζει στις μέρες μας και την ψαλιδίζουν όσο μπορούν…
Οι πολιτικοί συμμάχησαν -δηλαδή Μαυροκορδάτος και ο Κωλέττης κατά κύριο λόγο- με τους κοτζαμπάσηδες ,ιδιαίτερα αυτούς της Ύδρας (Λυκούργος Κουντουριώτης ) τρώγανε τα λεφτά των δανείων που τους έδινε η Αγγλία , με το αζημίωτο αφού εξυπηρετούσαν τα συμφέροντά της, και βάλθηκαν να εξοντώσουν τους οπλαρχηγούς (Κολοκοτρώνης, Καραϊσκάκης, Ανδρούτσος- τον πρώτο τον κλείσανε φυλακή ,τους άλλους δύο τους δολοφόνησαν ), που ήταν εκπρόσωποι του λαϊκού πληβειακού στοιχείου.
Η δολοφονία του Καποδίστρια ,ήταν η συνέχεια αυτής του Αντώνη Οικονόμου ,αυτής του Ανδρούτσου και αυτής του Καραϊσκάκη. Η δολοφονία του Καποδίστρια ,πίσω από την οποία βρίσκονταν οι ίδιες πολιτικο-κοινωνικές ομάδες που δολοφόνησαν και τους προηγούμενους ,η ιερά συμμαχία των Υδραίων κοτζαμπάσηδων με αυτούς της Πελοποννήσου (Κανέλλος Δεληγιάννης) και τους πολιτικούς Μαυροκορδάτου και Κωλέττη. Στην έλευση του Ιωάννη Καποδίστρια , μετά την απελευθέρωση της Ελλάδας , εναντιώθηκαν με λύσσα οι κοτζαμπάσηδες ,οι Υδραίοι κοτζαμπάσηδες ,ο Μαυροκορδάτος και ο Κωλέττης. Από πολύ συγκεκριμένες οικογένειες-Κωλέττηδες, Μαυροκορδάτοι, Τρικούπηδες κ.α.-προέρχεται η πολιτική ηγεσία του τόπου κατά τη διάρκεια του 19ου αιώνα .Τον 20ο αιώνα αλλάζουν απλά τα ονόματα Βενιζέληδες, Καραμανλήδες, Παπανδρέηδες, Μητσοτάκηδες, αλλά η οικογενειοκρατία συνεχίζεται κανονικά .Η παράδοση συνεχίζεται και τον 21ο αιώνα .Ως πότε τελικά …
Αποκρύπτεται ακόμη ότι και οι σημερινές παθογένειες του ελληνικού κράτους οφείλονται σε δύο λόγους : Ο πρώτος είναι γιατί το κράτος δομήθηκε στους κοτζαμπάσηδες και τους απογόνους τους, σε μια ολιγαρχία που συνεργαζόταν με μια ξενόφερτη βασιλεία. Αυτή η ολιγαρχία στις μέρες μας εξελίχθηκε σε οικογενειακά τζάκια. Με ανύπαρκτη αστική τάξη , με μεταπράτες αστούς στη συνέχεια που απομυζούσαν τον κρατικό κορβανά , με μαυραγορίτες μεταπολεμικά που πλούτισαν στην Κατοχή , συνεργάτες των Γερμανών ,πιο κοντά σε μας. Ο δεύτερος λόγος είναι ότι το κράτος που προέκυψε από την Επανάσταση του΄21 δομήθηκε στην ξένη προστασία και εξάρτηση.
Πρόκειται για ένα ιδιαίτερα ποιοτικό ιστορικό ,αιρετικό «δοκιμιακό» μυθιστόρημα , καρπό μόχθου και συγγραφικής ωριμότητας .Ο συγγραφέας ,σεβόμενος την ιστορική τεκμηρίωση, προβαίνει σε αποτίμηση με ευαισθησία απέναντι σε ό,τι έχει εξαφανιστεί. Ανασυγκροτεί μια προσωπικότητα της Επανάστασης του 1821,τον Αντώνη Οικονόμου και δένεται με αυτή , χωρίς όμως να παρασύρεται σε ταύτιση και μονομέρεια. Προβληματίζει τον αναγνώστη και αναβαθμίζει τη γνώση του για την περίοδο , αναδεικνύοντας τους υλικούς και κοινωνικούς όρους και την ψυχολογική προέκταση της δράσης του Αντώνη Οικονόμου.
Το βιβλίο του Στέφανου Κωνσταντινίδη αποτελεί μια σημαντική συμβολή στην υπόθεση της συλλογικής αυτογνωσίας.
Πρέπει να διαβαστεί αυτό το βιβλίο από όλους τους Έλληνες ,που θέλουν να ξεφύγουν από τα στερεότυπα , τους μύθους και να μάθουν την πραγματική αλήθεια του 1821.
Πρόκειται για Αριστούργημα .
Ο Στέφανος Κωνσταντινίδης γεννήθηκε στην Πενταλιά της Κύπρου. Πτυχιούχος της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, συνέχισε μεταπτυχιακές σπουδές στην 
Κοινωνιολογία και τις Πολιτικές Επιστήμες στη Σορβόννη, στο Παρίσι (Docteur d’État). Δίδαξε Πολιτικές Επιστήμες και Ιστορία στα Πανεπιστήμια του Laval, του Κεμπέκ και του Μόντρεαλ. Είναι διευθυντής του Κέντρου Ελληνικών Ερευνών Καναδά-ΚΕΕΚ.
Έχει εκδώσει επτά βιβλία Πολιτικής Επιστήμης, Κοινωνιολογίας και Ιστορίας, ενώ δημοσίευσε δεκάδες επιστημονικά άρθρα στους ίδιους τομείς και είχε πολλαπλές συμμετοχές σε συλλογικούς τόμους. Έξι βιβλία δημοσιεύτηκαν, επίσης, κάτω από την εποπτεία και τη διεύθυνσή του. Έχει εκδώσει έξι ποιητικές συλλογές, δύο συλλογές διηγημάτων και τρία μυθιστορήματα. Συνεργάστηκε με πολλά περιοδικά και εφημερίδες της Ελλάδας, της Κύπρου και της Διασποράς. Δημοσίευσε χρονογραφήματα, κριτική και δοκίμια. Ασχολήθηκε, επίσης, με τη δημοσιογραφία και είναι αρθρογράφος στον κυριακάτικο Φιλελεύθερο της Κύπρου.
Από το 1983 είναι εκδότης και διευθυντής του επιστημονικού περιοδικού Études helléniques / Hellenic Studies. Πολυσέλιδες εκδόσεις του περιοδικού αφιερώθηκαν στη λογοτεχνία της Διασποράς, την κυπριακή λογοτεχνία, την ελληνική εκπαίδευση και σε θέματα διεθνών σχέσεων. Από το 1997 είναι επιστημονικός συνεργάτης του Πανεπιστημίου Κρήτης στο πρόγραμμα «Παιδεία Ομογενών» για την ελληνόγλωσση εκπαίδευση στη διασπορά (έρευνα, επιμόρφωση εκπαιδευτικών και παραγωγή διδακτικού υλικού). Από τις εκδόσεις Βακχικόν κυκλοφορούν τα μυθιστορήματά του Νομάδας Α' Η Έξοδος, Νομάδας Β' Εκβάτανα, Νομάδας Γ' Μετά τα Εκβάτανα και η ποιητική συλλογή Λεξήματα.
