Κάποτε, κάποιοι περίμεναν τα πούλμαν της νίκης για τις εκλογές. Κάποτε άλλαζαν το κλίμα και έφερναν έναν άλλο αέρα και προσδοκίες πέρα από τα στενά όρια μιας περιοχής στην οποία το βάρος του συναισθηματισμού δεν άφηνε να σπάσουν τα ταμπού.
Κάποτε, τα τραπέζια και οι χοροί «εκτός έδρας» ήταν βαρόμετρο για τις αποφάσεις και τη νίκη στις εκλογές. Όσοι κατάφερναν να προσεγγίσουν περισσότερους ετεροδημότες, εξασφάλιζαν τη νίκη.
Κάποτε, υποψήφιοι κάθε μορφής (βουλευτές, δήμαρχοι, σύμβουλοι, πρόεδροι κλπ) «έσπαγαν» τα τηλέφωνα και δεν άφηναν σχεδόν κανέναν ετεροδημότη που να μην του θυμίσουν τις ανάγκες του χωριού τους και να τους πείσουν να κατέβουν να ψηφίσουν.
Κάποτε!
Μα τι κάποτε, αυτό γίνεται και σήμερα! Υποψήφιοι τρέχουν στις συνεστιάσεις και στις πρωτοχρονιάτικες πίτες για να πείσουν, να διαγκωνιστούν για μια πόζα, μια φωτό με το ΔΣ του (κάθε) Συλλόγου για να πείσουν ότι είναι κοντά τους, για μια σέλφι…
Κάποτε!
Μα τι κάποτε και σήμερα! Στην στρατηγική για τις προεκλογικές εκστρατείες οι ετεροδημότες τυχαίνουν ενός μεγάλου μέρους προσοχής και ειδικής μεταχείρισης γιατί είναι το κρυφό χαρτί, γιατί μπορεί ο ερχομός τους στο χωριό να αλλάξει το κλίμα
Οι ετεροδημότες έχουν την «ατυχία» να ζουν μακριά από τον αγαπημένο τους τόπο όχι γιατί το θέλησαν αλλά γιατί δεν γινόταν αλλιώς. Γιατί έπρεπε να επιβιώσουν, γιατί δεν διέθεταν περιουσίες, γιατί έπρεπε να σπουδάσουν, γιατί έπρεπε να κυνηγήσουν τα όνειρά τους σε άλλους τόπους, γιατί έπρεπε να «δοκιμαστούν» σε μεγαλύτερα αλώνια κάτι που η μικρή πολιτεία δεν διαθέτει
Οι ετεροδημότες, στο μεγαλύτερο μέρος τους, έχουν όνειρο να γυρίσουν στον τόπο τους. Άλλοι το πετυχαίνουν και άλλοι όχι.
Οι ετεροδημότες μπορεί να ζουν σε άλλα μέρη, κρατούν όμως ότι πιο ιερό, την ψήφο τους, και θέλουν να τη δώσουν στην ιδιαίτερη πατρίδα τους γιατί ελπίζουν σε κάτι καλύτερο για τον τόπο τους, εκεί όπου ονειρεύονται να επιστρέψουν.
Ναι, υπάρχουν και άλλοι που έχουν ρίξει μαύρη πέτρα. Αυτοί λοιπόν που διαπιστώνουν ότι δεν μπορούν πλέον να προσφέρουν στον τόπο τους, αποφασίζουν και να ψηφίζουν σε άλλο δήμο, αυτοβούλως και δεν θα τους διαγράψει κανείς.
Οι ετεροδημότες διατηρούν περιουσίες στον τόπο τους, έχουν ενταφιάσει ιερά και όσια προγόνων, γονέων, αδελφών και φίλων, πληρώνουν φόρους, έχουν συγγενείς και φίλους, επισκέπτονται με την πρώτη ευκαιρία τον τόπο τους, αφήνουν «συνάλλαγμα» και επενδύουν εκεί.
Οι ετεροδημότες μιλούν για τον τόπο τους «εκτός των τειχών» και επηρεάζουν καταστάσεις αλλά και προβάλλουν τον τόπο τους.
Προσφέρουν στον τόπο τους ανεκτίμητες υπηρεσίες, έχουν αφήσει την περιουσία τους και να ζουν σε ξένους τόπους περιμένοντας την κατάλληλη ευκαιρία να επιστρέψουν.
Μην τους βάζετε όλους στο ίδιο καζάνι και μην τους κουνάτε το δάχτυλο.
Ποιος και με τι ανάστημα θα απαγορεύσει στους ετεροδημότες να ενδιαφέρονται και να προσφέρουν στον τόπο τους;
Ποιος και με τι ανάστημα κρίνει χωρίς να κριθεί;
Υπάρχουν ετεροδημότες που είναι παρόντες και δραστήριοι περισσότερο από κάποιους… μόνιμους κατοίκους που δεν συμμετέχουν σε τίποτα και δεν προσφέρουν τίποτα στο γενικό καλό, ωσεί απόντες!
Και ναι, είναι ετεροδημότες στον τόπο τους!
Και τι πάμε να κάνουμε; Να μη δεχόμαστε αυτούς που ζουν μακριά; Έχασαν το προνόμιο του πατριώτη επειδή έχασαν το προνόμιο του κατοίκου; Ποιος θα τους κόψει τις ρίζες και με τι ανάστημα;
Ποιός;;; Εδώ εκλέγονται ή παίρνουν θέσεις σε διάφορα πόστα και είναι ετεροδημότες!!! Τι; Δεν τους ξέρετε;
Ποιός;;; Αυτοί που τους "τιμούν" με την παρουσία τους στις διάφορες εκδηλώσεις ή αυτοί που τους απονέμουν βραβεία για την προσφορά τους, την προκοπή τους, την πρόοδό τους ή επειδή βάζουν το χέρι στην τσέπη τους;
Ποιοι; αυτοί που συνεργάζονται με επαγγελματίες, κατοίκους άλλων πόλεων, που ούτε περιουσίες, ούτε φόρους πληρώνουν στον τόπο μας και τολμούν αυτοί να μιλούν για τους ετεροδημότες;
Είναι ετεροδημότες τα παιδιά μας που πήγαν να σπουδάσουν ή να δουλέψουν σε άλλους τόπους και θα τους κόψουμε τον ομφάλιο λώρο;
Πόσο ρηχή φιλοσοφία, πόσο ρηχοί άνθρωποι τελικά.
Ιστορικά, σε πολύ κρίσιμες στιγμές της πατρίδας εκείνοι που συμπαραστάθηκαν και έσωσαν ολόκληρα χωριά ήταν οι ξενιτεμένοι. Και πάντα έτσι θα γίνεται γιατί η αγάπη για τον τόπο τους δεν εξαργυρώνεται, η νοσταλγία τους, οδηγεί τα βήματά τους στα πάτρια, στα ιερά και όσια.
Δεν σας ζήτησαν λοιπόν τίποτα και μην κουνάτε το δάχτυλο σε αυτούς που αγαπούν και προσφέρουν στον τόπο τους.
Στους ετεροδημότες…
