Ένα πολυεπίπεδο μυθιστόρημα περιπέτειας, αγωνίας και έρωτα , που παρασύρει τον αναγνώστη σε γοητευτικές πτυχές του χώρου και του χρόνου.
«Ο τελευταίος έρωτας» Ν.Κυριαζής- Guy Feaux de la Croix Εκδόσεις Ωκεανός 2019 σελ. 405
Γράφει : Ο Κώστας Τραχανάς
Ο Νίκος Κυριαζής έγραψε τον «Τελευταίο έρωτα» πάνω σε μια ιδέα και στις κατευθυντήριες γραμμές του Guy Feaux de la Croix, έτσι αποτελεί κοινό έργο.
«Ο Τελευταίος Έρωτας» είναι μυθιστόρημα , ένα μίγμα φανταστικών και ιστορικών προσώπων και γεγονότων. Είναι ένας συνδυασμός σύγχρονης περιπέτειας , μεσαιωνικής ιπποτικής ιστορίας και της αρχαίας Αθήνας του 4ου αι. π.Χ.
Τα πρόσωπα του μυθιστορήματος, στη σύγχρονη εποχή, είναι ο καθηγητής κλασσικής ελληνικής φιλοσοφίας και ιστορίας Φίλιπ Πλάτνερ του Πανεπιστημίου της Βόννης, η πανέμορφη υποψήφια διδάκτωρ Δώρα φον Νόϋμπεκ ( με θέμα του διδακτορικού της : τις ιδέες του Πλάτωνα για τον έρωτα και τις προεκτάσεις τους για τη σύγχρονη κοινωνία), ο διάσημος καθηγητής Φρεντερίκ Φερρέρ ,κορυφαίος ιστορικός του αρχαίου κόσμου ,που ζούσε στο Σαιντ Μαρί ντε λα Μερ της Προβηγκία, ο παλαιοπώλης μεσιέ Ζαν και η καθηγήτρια Αντελχάιντ Μπότγκες ,συνάδελφος του Φίλιπ Πλάτνερ.
Το 1340 μ.Χ. στην Προβηγκία ζούσε ο ιππότης Γκι ντε Σαιντ Κρουά και η Δέσποινα Ζισλέν. Το 1390 μ.Χ. ο ιππότης Κρουά ανακαλύπτει στην βιβλιοθήκη ενός μοναστηριού της Προβηγκίας, ένα έργο του Πλάτωνα, με τίτλο Ερωτικός.
Ο καθηγητής Φρεντερίκ Φερρέρ, στη σύγχρονη εποχή ,ανακαλύπτει στο παλαιοβιβλιοπωλείο του Ζαν ,το ίδιο παλιό χειρόγραφο βιβλίο του δέκατου τέταρτου αιώνα ,που είχε βρει ο ιππότης Κρουά, με τίτλο Πλάτωνος Ερωτικός.
Ο Πλάτων γνωρίζουμε ότι είχε γράψει Περί Έρωτος , στους δύο πασίγνωστους πλατωνικούς διαλόγους, 
που είχαν αυτόν τον υπότιτλο , το Συμπόσιο και τον Φαίδρο. Τρίτο τέτοιο βιβλίο δεν γνωρίζουμε να υπάρχει. Ψάχνοντας ο καθηγητής Φερρέρ τα ονόματα των συνομιλητών στον Ερωτικό, ανακαλύπτει ότι δεν υπήρχε ο γνωστός αναμενόμενος Σωκράτης ,αλλά ο Πλάτων, ο Ιπποκράτης , ο Πυθέας και στο τέλος του διαλόγου εμφανιζόταν για πρώτη φορά δύο γυναίκες , η Τελέσιλλα και η Κυνίσκα . Ο καθηγητής συνειδητοποίησε ότι κρατούσε στα χέρια του μια φιλοσοφική , φιλολογική και ιστορική ατομική βόμβα. Ένα άγνωστο έργο του Πλάτωνα με ιστορικά πρόσωπα ως συνομιλητές. Ένα υπέροχο και ανατρεπτικό βιβλίο. Απέμενε βέβαια η αυστηρή επιστημονική απόδειξη.
Όμως άγνωστοι κλέβουν το αυτοκίνητό του καθηγητή Φερρέρ και μαζί μ' αυτό και το πολύτιμο χειρόγραφο, που αποκαλύπτει μια άγνωστη ερωτική πτυχή της προσωπικότητας του μεγάλου φιλοσόφου.
Ποιοι έκλεψαν το παλιό αυτό χειρόγραφο βιβλίο; Και γιατί ; Τι κρύβεται πίσω από όλα αυτά ;Τι ήταν πραγματικά ο έρωτας, διεργασία του νου και της λογικής όπως το περιέγραψε ο Πλάτων ή βαθύ συναίσθημα , ένα μυστήριο που οι θεοί είχαν χαρίσει απλόχερα σε απλούς ανθρώπους μα το είχαν στερήσει στον ίδιο ; Μήπως οι θεοί έδωσαν την ηδονή για να την μετουσιώνουμε σε χαρά και αγάπη; Μήπως ο Έρωτας μετουσιώνει την ύλη για να γίνει πνεύμα , να μεταβληθεί σε αγάπη και γνώση; Μήπως ο έρωτας μέσω του ωραίου , μετουσιώνεται στην Αγάπη ; Μήπως πρέπει να κάνουμε έρωτα σαν να φιλοσοφούμε;
Ένα πολυεπίπεδο μυθιστόρημα περιπέτειας, αγωνίας και έρωτα , που παρασύρει τον αναγνώστη σε γοητευτικές πτυχές του χώρου και του χρόνου.
Διαβάστε το.
Ο Νίκος Κυριαζής, υιός του γνωστού συγγραφέα ιστορικών μυθιστορημάτων για το Βυζάντιο, Κώστα 
Κυριαζή, σπούδασε Οικονομικά και εκπόνησε το διδακτορικό του στο Πανεπιστήμιο της Βόννης. Εργάστηκε ως επισκέπτης καθηγητής στα Πανεπιστήμια Trier και Harvard, ως ειδικός για τα Νομισματικά στη Γενική Διεύθυνση Μελετών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, ως σύμβουλος του Υπουργού Εθνικής Οικονομίας και του Διοικητή της Εθνικής Τράπεζας, και ως γενικός γραμματέας του Εθνικού Κέντρου Δημόσιας Διοίκησης. Είναι καθηγητής στο Οικονομικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας και συγγραφέας επιστημονικών βιβλίων και μυθιστορημάτων.
Από τις εκδόσεις Ωκεανός κυκλοφορούν: « Έρωτας στα χρόνια του πολέμου» και « Η πόλη των αγίων» και από τις εκδόσεις Ενάλιος «Δημοκρατία και Οικονομία».
Ο Guy Feaux de la Croix γεννήθηκε στο Βερολίνο το 1948 και μεγάλωσε στη Βιέννη. Σπούδασε Νομικά στο Πανεπιστήμιο της Βόννης και της Γενεύης. Εισήλθε στο διπλωματικό σώμα της Γερμανίας το 1978 και υπηρέτησε στις γερμανικές πρεσβείες στο Τόκυο, στη Χάγη, στο Παρίσι, στη Βαρσοβία, στην Αθήνα (2006-2012) και στη Ρώμη όπου το 2012 ήταν πρέσβης στην Αγία Έδρα στο Βατικανό. Ένα σημαντικό τμήμα της καριέρας του αφιερώθηκε στις διεθνείς πολιτισμικές σχέσεις.
