Υπάρχουν αρκετοί άνθρωποι, σύλλογοι, φορείς που θεωρούν τους εαυτούς τους αναντικατάστατους, αδέκαστους, δεδομένα, που δεν ανταποκρίνονται αλλά περιμένουν να ανταποκριθούν οι άλλοι. Ίσως να θέλουν να κάνουν αισθητή την παρουσία τους με… απουσία.
Δεν ανταποκρίνονται σε εκδηλώσεις που τους αφορούν. Κι αυτό πηγάζει από τον ρόλο που έχουν αναλάβει ή θέλουν να παίζουν. Μπορεί να είναι πρόεδροι συλλόγων, εκπρόσωποι φορέων, επώνυμοι, ανώνυμοι, γνωστοί, άγνωστοι, φίλοι και τέλος πάντων «ρολίστες» στο κοινωνικό, πολιτιστικό και πολιτικό παρασκήνιο.
Είναι μια επιλογή, στρατηγική θα τολμούσα να πω, την οποία όμως θεωρώ πως είναι η τελευταία στην οποία θα μπορούσαν να προσφύγουν.
Έχει μεγάλη βαρύτητα η επιλογή σου να λείψεις, συνειδητά, από εκεί που θα έπρεπε να βρίσκεσαι, για διαφόρους λόγους.
Να θέλεις να έχεις παρουσία με την απουσία σου, να συζητηθείς. Έχεις λοιπόν τα ανάλογα προσόντα ώστε να λάμψεις με την απουσία σου; Θέλει θάρρος, θράσος, σθένος, αξιοπρέπεια, διαφορετικά η απουσία θα αποδειχτεί ανοησία…
Ανοησία γιατί όταν θα επιδιώξεις το ανάλογο να είσαι προετοιμασμένος να σου συμβεί το ίδιο που έκανες.
Η παρουσία από την άλλη είναι και αυτή μια στρατηγική με πολλές παραμέτρους.
Θα είσαι εκεί γιατί το θέλεις, για να συμμετάσχεις, για το «πάρε-δώσε», για να συνευρεθείς με άλλους που έχουν κοινά ενδιαφέροντα, κοινές καταβολές, για να τιμήσεις και να τιμηθείς με την αυθόρμητη, εθελούσια παρουσία.
Έχει και η παρουσία τη στρατηγική της και κυρίως θέλει σθένος και αξιοπρέπεια.
Σθένος να ξεπεράσεις εμπόδια και πιθανά προβλήματα που θα τα παραμερίσεις.
Αξιοπρέπεια γιατί τιμάς και κάποτε θα σε τιμήσουν, συμμετέχεις - συμπαραστέκεσαι γιατί θα περιμένεις να σου συμπαρασταθούν, χαίρεσαι με τη χαρά του άλλου και συμμετέχεις στη λύπη του όπως θα ήθελες να γίνει και για σένα.
Είναι απλά θέμα χρόνου να το βιώσεις.
Υπάρχει όμως και τρίτη επιλογή. Παρουσία ως απουσία, ωσεί παρών δηλαδή. Χρειάζεται συζήτηση αυτό;
Έτσι είναι, αρέσει δεν αρέσει αυτή είναι η ψυχρή πραγματικότητα, αυτή είναι που αντιμετωπίζουμε και βιώνουμε.
Δίνεις-παίρνεις, συμμετέχεις-συμμετέχουν, βοηθάς-βοηθάνε, στηρίζεις-στηρίζουν.
Και, ξέρετε φίλοι μου, αυτό είναι και η πεμπτουσία της αλληλεγγύης, είναι το ηθικό καθήκον της αλληλοβοήθειας, της υποχρέωσης θα τολμούσα να πω, που έχουν τα μέλη μιας κοινωνίας να υποστηρίζονται και να ενισχύονται αμοιβαία.
Ό,τι και να διαλέξεις αυτό θα σε συντροφεύει, έτσι είναι φίλοι μου, είμαστε οι επιλογές μας…
Ό,τι σπέρνεις θερίζεις
