Απόψεις

Το παζάρι μας

• Πολιτιστικές και αθλητικές εκδηλώσεις, γιορτή του αγρότη ή του βαμβακιού, έκθεση τοπικών προϊόντων, συμμετοχή ΟΛΩΝ των συλλόγων, είναι μερικές κινήσεις που μπορούν να δώσουν πνοή στο παζάρι της νέας εποχής.
• Αυτός είναι ο προσανατολισμός και θα χαρούμε να βρούμε συμμάχους για να προχωρήσει…

Άρχισε το μάζεμα του βαμβακιού στην Κωπαΐδα και διάφορες εικόνες του παρόντος αλλά και του παρελθόντος ήρθαν στο νου.

Πρώτη και καλύτερη για το παζάρι, το παζάρι μας.

Μας έχει απασχολήσει όλους το μέλλον του παζαριού και μόλις τελειώσει το μάζεμα του βαμβακιού, έρθουν τα πρωτοβρόχια και πλησιάζουμε στην γιορτή του Αη Λουκά, θα φουντώνουν οι συζητήσεις.

Επειδή τα γραπτά μένουν…

Στο τρίτο μου βιβλίο «Έτσι… ατάκτως ερριμμένα» έχει συμπεριληφθεί κείμενο από τις 22 Οκτωβρίου 2018 στο οποίο αναφέρομαι στους προβληματισμούς γύρω από το παζάρι του Ορχομενού και ήδη έχω καταθέσει προτάσεις που πιθανά να βοηθήσουν σε μια νέα εποχή για το παζάρι μας.

Στη σελίδα λοιπόν 113 αναφέρουμε τα παρακάτω κάτω από τον τίτλο «… και διηγώντας τα να κλαις;»

• Τα χρόνια πέρασαν και δυστυχώς τίποτε δεν θυμίζει τον παλιό καλό (;) καιρό. Το παζάρι, η εμποροπανήγυρη άρχισε να φθίνει. Οι πλανόδιοι έμποροι άρχισαν σιγά-σιγά να μηνέρχονται και να προτιμούν τις αστικές περιοχές με περισσότερο πληθυσμό.
• Ο προβληματισμός υπήρξε από όλους και περιοδικά έψαχναν να βρουν τρόπους για να τονώσουν το ενδιαφέρον. Οι επαγγελματίες του Ορχομενού έκαναν απέλπιδες προσπάθειες ακόμα και με προσφορές από το υστέρημα τους για να διατηρηθεί ο θεσμός.  Η εκάστοτε Δημοτική αρχή ανέλαβε πρωτοβουλίες, έκανε επαφές με τους εμπόρους, συζήτησε με δημότες αλά μάταια. Δυστυχώς η πορεία ήταν προδιαγεγραμμένη. Το παζάρι δεν είχε μέλλον.
• Η πρακτική έδειξε ότι το παζάρι πάει να… γίνει πανηγύρι και εξηγούμαστε.

Παζάρι 2018

• Αν δεν γίνουν προσπάθειες, έστω οι τελευταίες και σοβαρές θα έρχονται οι έμποροι στο πανηγύρι στου Ευαγγελιστή Λουκά, εκεί γύρω-γύρω από την εκκλησιά όπως και φέτος και αυτό θα είναι όλο. Παζάρι-πανηγύρι.
• Το παζάρι μας θα πρέπει να το δούμε σαν μια κληρονομιά, σαν την παράδοσή μας. Μεγάλωσαν γενιές και γενιές ανάμεσα στις παράγκες του. Δεν μπορούμε να το σκοτώσουμε. Έχουμε υποχρέωση να προσαρμοστούμε στην εποχή και στις επιταγές της και όχι να είμαστε απλοί θεατές, μοιρολάτρες και διηγώντας τα να κλαις!
• Το παζάρι μας πρέπει να το αντιμετωπίσουμε και να το αναγάγουμε ως πολιτιστική μας κληρονομιά. Πρέπει να το πλαισιώσουμε με παράλληλες εκδηλώσεις, να δώσουμε το στίγμα μας: Γιατί το θέλουμε και πώς το θέλουμε.
• Οι εκδηλώσεις δεν θα πρέπει να τελειώνουν με την πανσέληνο ή την πέστροφα. Θα πρέπει να τελειώνουν με το παζάρι. Όταν ο μεγαλύτερος πληθυσμός της πόλης, οι αγρότες, ολοκληρώνουν ουσιαστικά και τις δουλειές τους και όλοι μαζί ετοιμαζόμαστε για τον χειμώνα.
• Πολιτιστικές και αθλητικές εκδηλώσεις, γιορτή του αγρότη ή του βαμβακιού, έκθεση τοπικών προϊόντων, συμμετοχή ΟΛΩΝ των συλλόγων είναι μερικές κινήσεις που μπορούν να δώσουν πνοή στο παζάρι της νέας εποχής.
• Αυτός είναι ο προσανατολισμός και θα χαρούμε να βρούμε συμμάχους για να προχωρήσει…

Παζάρι 2018

Στο πέρασμα του χρόνου

• Σκεπτικισμός κι απογοήτευση επικρατούσε στους λιγοστούς που περιδιάβαιναν το παζάρι του Ορχομενού 2018. Στον σύντομο χαιρετισμό τους οι ίδιες κουβέντες ακούγονταν «είναι αυτό παζάρι;»
• Όχι δεν είναι αυτό παζάρι και δεν έχει σχέση με το παζάρι που γινόταν άλλοτε στον Ορχομενό.
• Και δεν έχουν σχέση οι συνθήκες του τότε με το σήμερα για να μπορέσει να γίνει σύγκριση. Ας μη συγκρίνουμε ανόμοια πράγματα.

•  Τότε, οι αγροτικές εργασίες γίνονταν σε μεγάλο βαθμό χειρωνακτικά. Οι ανάγκες λοιπόν για αγορά εργαλείων ήταν επιτακτική.
• Το βαμβάκι μαζευόταν με το χέρι και περίπου 1000 άτομα (κυρίως γυναίκες από τη Θεσσαλία) ήταν αυτή την εποχή στον Ορχομενό. Οι ανάγκες βασικών  ειδών διαβίωσης (ένδυσης και υπόδησης τουλάχιστον) ήταν μεγάλες. Έτσι ένα ικανό αγοραστικό κοινό έδινε άλλη δυναμική στις αγορές του παζαριού.
• Η διασκέδαση ήταν περιορισμένη και όχι με τις ανέσεις που την βρίσκεις  σήμερα. Έτσι το μικρών διαστάσεων λούνα παρκ, οι κούνιες, ο γύρος του θανάτου αποτελούσαν διέξοδο στη διασκέδαση και οι πελάτες ήταν εξασφαλισμένοι για τους επαγγελματίες.
• Οι μετακινήσεις από πόλη σε πόλη δεν γινόταν με την ίδια ευκολία που γίνονται σήμερα. Ένα μεγάλο αγοραστικό κοινό έμενε στον τόπο του και μπορούσε να αγοράσει πράγματα από το παζάρι.
• Οι συνθήκες διαβίωσης φυσικά πολύ διαφορετικές. Όχι καλοριφέρ αλλά ούτε ξυλόσομπες δεν υπήρχαν στα περισσότερα σπίτια. Οι μπαστές, οι φλοκάτες, οι κουβέρτες ήταν μια καλή λύση για ζεστασιά για το χειμώνα που ερχόταν.
• Τα ντόπια καταστήματα, είχαν καθιερώσει τα γουρουνόπουλα στη σούβλα και πολλές φορές συνοδεύονταν με δημοτικές ορχήστρες όπου διασκέδαζαν όσοι αγόραζαν ή όσοι πήγαιναν επί τούτου για διασκέδαση.
• Οι κοινωνικές συναναστροφές, γίνονταν δια ζώσης. Δεν υπήρχαν όλα τα σημερινά υποκατάστατα, κινητά, διαδίκτυο, μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Ένα πεδίο συνάντησης προσιτό για γνωστούς συγγενείς και γειτόνους ανοιγόταν στο παζάρι.
• Και οι νεολαίοι έκαναν τις βόλτες τους με την προϋπόθεση να ρίξουν και να πάρουν καμιά κλεφτή ματιά, από τον-την ενδιαφερόμενο-η για να αρχίσουν τα καρδιοχτύπια.
• Το παζάρι μας λοιπόν ήταν πράγματι το μεγαλύτερο στη Βοιωτία και όχι μόνο. Ο κάμπος, η Κωπαΐδα απέδιδε καλό εισόδημα με την καλλιέργεια του βαμβακιού, που σχεδόν αποκλειστικά στην Ελλάδα, γινόταν στην περιοχή μας λόγω των άφθονων νερών.