Βασίλης Τζερεμές 19 χρόνια προσφοράς στην ΑΕ Ορχομενού (συνέντευξη 1ο μέρος)
Είναι ο συνδετικός κρίκος τεσσάρων γενεών της ΑΕΟ. Είχε την τύχη να συνδέσει την ομάδα της δεκαετίας του 1950, 1960, 1970 και 1980. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι από τους μακροβιότερος (αν όχι ο μακροβιότερος) από 
τους μεγάλους της αγαπημένης ομάδας, της θρυλικής Αθλητικής Ένωσης Ορχομενού της ΑΕΟ.
Το σημερινό μας αφιέρωμα ανήκει στον Βασίλη Τζερεμέ, τον μεγάλο τερματοφύλακα και συνεχιστή της παράδοσης που θέλει τον Ορχομενό να έχει παράδοση σε μεγάλους τερματοφύλακες.
Από τις αλάνες στα σαλόνια
«…Τότε παίζαμε στις αλάνες. Εκεί με είδε κάποιος και με παρότρυνε να πάω στο γήπεδο, ήμουνα 12 ετών» μου λέει νοσταλγώντας τα περασμένα χρόνια και μου δίνει την κατάλληλη πάσα για να ξεκινήσουμε…
Κύριε Τζερεμέ πότε και που ήταν η επίσημη αρχή της καριέρας σας;
Η πρώτη μου επίσημη παρουσία στην ομάδα της ΑΕ Ορχομενού ήταν το 1963 στον Άγιο Κωνσταντίνο με την τοπική ομάδα και από την επόμενη χρονιά έπαιξα στο πρωτάθλημα της ΕΠΣΕΒ (Ένωση Ποδοσφαιρικών Σωματείων Εύβοιας Βοιωτίας) σε ηλικία 13 ετών.
Θυμόσαστε το σκορ;
Ναι κερδίσαμε 6-1 και μάλιστα το γκολ που δέχτηκα ήταν με πέναλτι.
Το 1964 πλέον μετέχετε στο πρωτάθλημα της ΕΠΣΕΒ…
… ναι και το 1966, αν δεν με απατά η μνήμη μου, βγήκαμε πρωταθλητές. Ως πρωταθλητές παίξαμε αγώνες κατάταξης με τους πρωταθλητές των άλλων Ενώσεων της χώρας για να ανέβουμε στη Β Εθνική και τα καταφέραμε. Στα 16 μου χρόνια κάνω ντεμπούτο στη Β Εθνική.
Στο γήπεδο της Τούμπας με τον Απόλλωνα Καλαμαριάς
Δύσκολο και σκληρό πρωτάθλημα φαντάζομαι…
… και πρωτόγνωρο για εμάς. Φανταστείτε ότι στο γήπεδο είχε τόσο κόσμο όσο ήταν ο πληθυσμός του Ορχομενού!Θυμάμαι να είναι στα γήπεδα που παίζαμε 5-6.000 φίλαθλοι, και αυτό γινόταν σε όλες τις μεγάλες πόλεις που τότε είχαν και μεγάλες ομάδες, όπως ο Βόλος, η Καβάλα, τα Τρίκαλα, η Καλαμαριά, η Λαμία, ο Φωστήρας στο Ταύρο, ο Μακεδονικός στη Θεσσαλονίκη και άλλες.
Αποχτήσαμε έτσι πολλές εμπειρίες και με τη βοήθεια των εκάστοτε προπονητών δημιουργήθηκε το κατάλληλο κλίμα και γίναμε ένα καλό σύνολο.
Εδώ θα ήθελα να σταθώ και να πω ότι είχα την τύχη να συνεργαστώ με προπονητές οι οποίοι ήταν και υπέροχοι άνθρωποι οι οποίοι μας βοήθησαν στη διαμόρφωση του χαρακτήρα μας.
Ιδιαίτερα θέλω να πω για έναν μεγάλο προπονητή για μένα, τον Στέλιο Κουρουκλάτο. Αυτός μου έμαθε τα μυστικά του τερματοφύλακα γιατί ήταν κι αυτός τερματοφύλακας, στον Ολυμπιακό. Ο Κουρουκλάτος πίστευε σε μένα και μου έκανε σκληρή προπόνηση.
Πέρασαν επίσης ως προπονητές και θα ήθελα να τους μνημονεύσω, Κώστας Σαχίνης άριστος χαρακτήρας και σπουδαίος προπονητής. Ο Γραβαρίας (Άρης Πειραιά), ο Γιούρκας, παππούς του σημερινού Γιούρκα Σειταρίδη, ο Κώστας Παπαγεωργίου της ΑΕΚ, ο Γιάννης Γκαϊτατζής του Ολυμπιακού, ο Κώστας Μεσολογγίτης, Γιαννακός, Καραβασίλης, Νικολαϊδης (ΑΕΚ), Μουρατίδης… τους θυμάμαι όλους με αγάπη και μεγάλη νοσταλγία. 
Άφησα τελευταίο τον καθηγητή μας, τον Γιώργο Σαββόπουλο. Ήταν γυμναστής στο ιδιωτικό γυμνάσιο του Αργυρίου, ο οποίος ασχολήθηκε με την ΑΕΟ τους δύσκολους καιρούς. Ήταν πολύ δραστήριος και καταρτισμένος ενώ εκτός από την ΑΕΟ, έβαλε τις βάσεις και δημιούργησε ομάδα βόλεϊ που στον Ορχομενό έγινε παράδοση μέχρι της μέρες μας. Ήταν καθηγητής στην Αίγυπτο και στην εθνική ομάδα της χώρας.
Πόσα χρόνια ήταν η ΑΕΟ στη Β εθνική;
Από το 1966 μέχρι το 1972 όχι συνεχόμενα, πέφταμε κάποιες χρονιές και ξανανεβαίναμε. Από το 1972 που πέσαμε δεν ξανανεβήκαμε.
Πόσα χρόνια παίξατε συνολικά;
Ξεκίνησα το 1961 και κρέμασα τα παπούτσια μου την 1/1 του 1983 με μια διακοπή τριών ετών δηλαδή 19 χρόνια συνολικά.
Αποβλήθηκες ποτέ;
Όχι ποτέ, μόνο μια κίτρινη μετά από πολλά χρόνια σε ένα αγώνα τοπικού κυπέλλου πήρα κίτρινη κάρτα γιατί φώναξα δυνατά.
Πως ήταν η απόδοση της ομάδας εκείνη την εποχή;
Ο Ορχομενός έπαιζε καλό ποδόσφαιρο. Η Β εθνική εκείνη την εποχή ήταν ανταγωνιστική και είχε πολύ καλές ομάδες. Θα μπορούσα να ξεχωρίσω, την Καβάλα, την Καστοριά, τη Λάρισα, τον Ολυμπιακό και τη Νίκη Βόλου, Λαμία, Χαλκίδα από τον βόρειο όμιλο και Φωστήρας, Ροδιακός, Διαγόρας Ρόδου, Αργοναύτης, Ατρόμητος Αθηνών, Βύζας Μεγάρων, Κόρινθος και άλλες από τον νότιο όμιλο.
Είχαμε πολύ καλή έδρα. Εδώ έπαιρναν δύσκολα βαθμούς ενώ εκτός έδρας είχαμε γίνει εφιάλτης για τις ομάδες του Βόλου. Κάποια χρονιά ήμασταν 13 αγωνιστικές αήττητοι και φιγουράραμε στις πρώτες θέσεις.
Σε γενικές γραμμές όμως δεν είχαμε υποδομή. Εμείς σπουδάζαμε στην Αθήνα οι περισσότεροι και κάναμε το πολύ μιάμιση προπόνηση τη βδομάδα. Για γυμναστές, μασέρ ούτε κουβέντα και βέβαια να μη μιλάμε για αθλητικό υλικό, μπάλες, παπούτσια, φανέλες. Όλα ήταν με το σταγονόμετρο και κακής ποιότητας.
Όμως δημιουργήσατε μια μεγάλη ομάδα που μέχρι τώρα είναι αξεπέραστη. Που οφείλετε αυτό;
Στο ταλέντο και στην αγάπη μας για τον Ορχομενό.
Εμείς ήμασταν μια παρέα, δεμένοι και οι περισσότεροι πηγαίναμε στο ιδιωτικό Γυμνάσιο του Αργυρίου. Υπήρχε ένα καλό μορφωτικό επίπεδο στην ομάδα τελειώσαμε το γυμνάσιο και στη συνέχεια σπουδάσαμε σε διάφορες.
Ορθιοι από αριστερά: Τσάμης, Τζερεμές, Τριανταφύλλου, Λιανός, Ξηρογιάννης, Παγούρας. Καθιστοί από αριστερά: Μπαμπάς, Γιαταγάνας, Φουντάς, Πλατωνίδης, Ντάνος
Υπήρξατε μεγάλη ομάδα και σπουδαίοι ποδοσφαιριστές. Μεταγραφές έγιναν;
Μας δόθηκαν ευκαιρίες να φύγουμε να πάμε σε άλλες ομάδες και κάποιοι πήγαν. Εμένα με ενδιέφερε να παίζω στο χωριό μου, μου άρεσε.
Ο Πλατωνίδης έφυγε, ο Ντάνος, ο Τριανταφύλλου, ο Φουντάς, ο Ζάνταλης και βέβαια είχαμε τη νέα γενιά με τους μεγάλους Νίκο Αναγνωστάκο και Γιάννη Μουτσανά που είχα τη τύχη να παίξω και μαζί τους. Όμως δεν έκαναν τη καριέρα που θα μπορούσαν.
Ποια ήταν η καλύτερη χρονιά;
Το 1967 αλλά έγινε η χούντα και μας άλλαξαν και όνομα. Γίναμε από Αθλητική Ένωση Ορχομενού ΑΕΟ, Αθλητικός Σύλλογος Ορχομενού ΑΣΟ.
Ο Ορχομενός έπεσε από τη Β εθνική το 1972 αλλά εσείς συνεχίσατε.
Ναι και έπαιξα μέχρι το 1976, σταμάτησα μέχρι το 1979 όταν και έπαιξα πάλι στη Γ εθνική μέχρι το 1983.
Είστε σχολείο, δημιουργήσατε παράδοση στους τερματοφύλακες στον Ορχομενό. Ποιους άλλους θυμάστε;
Πριν από μένα ακουγόταν το όνομα του πατέρα σου (Βασίλης Ζαννιάς) που έπαιξε για πάρα πολλά χρόνια και ήταν εξαιρετικός, Κώστας Δημητρίου και Αργύρης Τσάπρας που ήταν επίσης καλοί και έπαιξαν την ίδια περίοδο. Μετά πήραμε ένα πολύ καλό από την Αθήνα τον Ραϊκόπουλο, μετά Κακκαβάς και τότε ξεκίνησα εγώ. Στη συνέχεια ήταν ο Θανάσης Καρατσώλης, ο Νίκος Δαλδαβάνης και ο Παναγιώτης Δαμόκας.
Είχατε μεγάλο συναγωνισμό την εποχή σας με έναν άλλο μεγάλο τερματοφύλακα…
Ναι τον αγαπητό φίλο Πέτρο Παναγιωτίδη! Ήταν σπουδαίος τερματοφύλακας αλλά έπαιξα περισσότερες φορές σύμφωνα με τις επιλογές του προπονητή. Δεν είχαμε καμιά εχθρότητα με τον Πέτρο, αθλητικό συναγωνισμό ναι είχαμε αλλά με τον Πέτρο είμαστε πάντα φίλοι.
Στο επόμενο μας αποκαλύπτει ποιους θεωρεί τους μεγαλύτερους ποδοσφαιριστές της ΑΕ Ορχομενού,, τις καλές και κακές στιγμές της καριέρας του και την μεταγραφή του.
Μπάμπης Ζαννιάς
