Η λυρική περιγραφή της Ελλάδας και των ανθρώπων της στην διαρκή μάχη για Ελευθερία, Ανεξαρτησία κι Αλληλεγγύη μέσα από την "Ρωμιοσύνη" του Ρίτσου συνάντησε κι ενέπνευσε τον αγώνα των νέων στο Πολυτεχνείο για μια Ελεύθερη Πατρίδα. «Αυτά τα δέντρα δε βολεύονται με λιγότερο ουρανό, αυτές οι πέτρες δε βολεύονται κάτου απ’ τα ξένα βήματα, αυτά τα πρόσωπα δε βολεύονται παρά μόνο στον ήλιο, αυτές οι καρδιές δε βολεύονται παρά μόνο στο δίκιο.» Η εξέγερση του Πολυτεχνείου, 48 χρόνια μετά, αποτελεί ζωντανή μνήμη και σημείο τομής της σύγχρονης Ελλάδας, που κυοφόρησε την ομαλότερη περίοδο της νεότερης ελληνικής ιστορίας. Ημέρα τιμής για όλους τους νέους, φοιτητές και απλούς πολίτες που όρθωσαν φωνή κι ανάστημα και προκάλεσαν τον παλλαϊκό ξεσηκωμό εκείνου του Νοέμβρη. Οι μάχες που έδωσαν επάξια εντός κι εκτός των αιματοβαμμένων πυλών του Πολυτεχνείου, είχαν ως στόχο την κατάκτηση διαχρονικών αξιών, όπως η Δικαιοσύνη, η Ισότητα και η Ισονομία. Είμαστε δίπλα στη δική μας νέα γενιά, που δοκιμάζεται χρόνια τώρα από τις συνέπειες της οικονομικής κρίσης και τα τελευταία χρόνια καλείται να οραματίζεται το μέλλον της, μέσα από την ζοφερή πραγματικότητα της πανδημίας. Θα είμαστε δίπλα τους, στο μέλλον που ελεύθεροι θα χαράξουν οι ίδιοι, στις νέες αλλαγές της ιστορίας που θα έρθουν.
