Από την πρώτη ημέρα που αρχίσαμε να μετράμε κρούσματα στη χώρα μας, 26 Φεβρουαρίου, μέχρι στις 3 Μαΐου που έλληξε η καραντίνα, βιώσαμε ο καθένας μας με τον δικό του μοναδικό τρόπο το "μένουμε σπίτι" προσπαθώντας να βρει τρόπους να ξεπερνά την πρωτόγνωρη κατάσταση.
Κυρίως μέσα από το διαδίκτυο, που μας άντεξε, προσπάθησαν άλλοι να βρουν διέξοδο με χιούμορ, άλλοι με εικόνες από τη φύση, άλλοι με προσκλήσεις-προκλήσεις προσωπικών φωτογραφιών, άλλοι να μας δείξουν τις δεξιότητές τους σε κατασκευές κάθε είδους, άλλοι με τη μουσική και το τραγούδι, άλλοι με τη γκρίνια τους, άλλοι με την καχυποψία και την συνωμοσιολογία, άλλοι με πληροφορίες ως «ειδικοί» και καλά πληροφορημένοι από «ειδικούς» του εξωτερικού, άλλοι με το μαγείρεμα, άλλοι μιμούμενοι διάφορους χαρακτήρες…
Περάσαμε την 25η Μαρτίου κλεισμένοι στα σπίτια μας, Μεγάλη Εβδομάδα, Ανάσταση, Πάσχα, Πρωτομαγιά, δύσκολες καταστάσεις για έναν λαό που ζει με μοναδικό τρόπο αυτές τις γιορτές ορόσημο. Περάσαμε από το καλοκαίρι στην Ανοιξη και πάμε για το Καλοκαίρι στερούμενοι ουσιαστικά αυτά που είναι στο DNA μας.
Και στον αντίποδα όλων αυτών η τεχνολογία επίσης, έδωσε ευκαιρίες για την επικοινωνία και εξυπηρέτηση κράτους και πολιτών ενώ άνθισε το ηλεκτρονικό εμπόριο και οι κατ’ οίκο παραδόσεις αγαθών και άλλων προϊόντων. Όλο το εμπόριο πέρασε μέσα από τα κούριερ όλον αυτόν - και για πολύ ακόμη - καιρό.
Αυτό που θα χρεώσουμε στην Κυβέρνηση είναι ότι άκουσε του επιστήμονες και άμεσα πήρε εκείνα τα μέτρα που της υπαγόρευσαν. Δεν θα μπορούσε να κάνει κι αλλιώς. Το βάρος των ευθυνών και η καταιγίδα που ερχόταν δεν άφηναν περιθώρια. Όμως όσο περνούσαν οι μέρες και τα μέτρα απέδιδαν, αποδομούσαν παράλληλα το θετικό πρόθεμα που είχε κατακτήσει από τις πρώτες ημέρες του πανικού…
Τα θετικά είναι γνωστά και τα «εισέπραξε» το μεγαλύτερο μέρος των… συμπολιτών.
Στα αρνητικά που δημιούργησαν ρωγμή στη συνοχή της κυβέρνησης και στο θετικό της πρόσημο ήταν η βιασύνη (?) - προχειρότητα (?) - σκοπιμότητα (?) στην περίπτωση των 600€ για το επιστημονικό επίδομα, ο διπλασιασμός αποζημίωσης για χρήση ΜΕΘ στις ιδιωτικές κλινικές, η καθυστερήσεις προσλήψεων και ενίσχυσης των δομών υγείας και του ΕΣΥ αύξηση επιδομάτων και επιβράβευσης στο νοσηλευτικό προσωπικό, το αλαλούμ με τις μάσκες και η ενημέρωση με στόμφο και υπεροψία (τουλάχιστον στην αρχή) από τον υφυπουργό Χαρδαλιά λες και δεν υπήρχαν άλλοι μετά από αυτόν που σχεδιάζουν και υλοποιούν και το διαφαινόμενο πρόβλημα με το άνοιγμα των εστιατορίων και καφέ αλλά και των Σχολείων.
Αν δεν υπήρχαν αυτά τα αρνητικά, η κυβέρνηση θα είχε "κουκουλώσει" επικοινωνιακά την αστυνομική βία στο Κουκάκι, τη στροφή πλεύσης στο Μακεδονικό, την ωρολογιακή μεταναστευτική βόμβα στα νησιά του Βόρειου Αιγαίου και όσα εκεί συνέβησαν, την καθυστέρηση να μπουν οι μπουλντόζες στο Ελληνικό και κοντολογίς την οικονομική ύφεση του πρώτου τριμήνου.
Τώρα ορθώνεται η πραγματικότητα μπροστά στον καθένα μας.
Ναι, πραγματικότητα και όχι νέα κανονικότητα που δεν λέει τίποτα και απορώ γιατί την χρησιμοποιούν αυτή τη φράση. Νέα δεδομένα στις σχέσεις μας, στη δουλειά μας, στην έξοδό μας, στις διακοπές μας, στην οικονομία, στη μισθοδοσία μας, στις σχέσεις μας με τους εργοδότες, στην διασκέδαση. Όλα αυτά είναι η πραγματικότητα που εμείς δεν είδαμε γιατί ήμασταν καραντινάτοι.
Αποδείξαμε ότι μπορούμε να τα καταφέρουμε, να πειθαρχήσουμε και επαληθεύσαμε ακόμη μια φορά ότι στα δύσκολα μεγαλουργούμε.
Έχουμε αντοχές; Θα τα καταφέρουμε ακόμη μια φορά;
Ας το ελπίσουμε. Βγήκαμε από την καραντίνα αλλά ακόμη δεν τελείωσε τίποτα. Όλα θα τελειώσουν όταν υπάρξει το εμβόλιο και έρθει η ανοσία της αγέλης.
Μέχρι τότε θα μετράμε τις πληγές μας και θα ψάχνουμε τρόπους να τις επουλώνουμε…
