Η εποχή αυτή, και τα κοινωνικοπολιτικά συμβάντα στην πρωτεύουσα, εμπνέουν τους συγγραφείς του Φιλολογικού Ομίλου Ελλάδας και δημιουργούν διηγήματα που σκοπό έχουν να δώσουν στον αναγνώστη τη δυνατότητα να απολαύσει την τέχνη του λόγου.
«Πατησίων & Βερανζέρου γωνία -Αθήνα,1960-1970» Φιλολογικός Όμιλος Ελλάδος ,Διηγήματα ,Εκδόσεις Γράφημα 2023 σελ.234
Γράφει : Ο Κώστας Α.Τραχανάς
Η δεκαετία 1960-1970 αποτέλεσε, τόσο εγχώρια, όσο και διεθνώς ,μία πληθωρική περίοδο όπου μετασχηματίζεται το αστικό τοπίο, επικρατεί κοσμογονία στον χώρο της τέχνης και της τεχνολογίας, τη στιγμή κατά την οποία οι νέοι άνθρωποι μπαίνουν μπροστάρηδες σε κοινωνικούς αγώνες. Η Αθήνα ,ως πρωτεύουσα του ελληνικού κράτους ,ακολουθεί το ρεύμα της εποχής.
Η εν λόγω δεκαετία συγκαταλέγεται, ανάμεσα στις πλέον συγκλονιστικές δεκαετίες της νεότερης ιστορίας της Ελλάδος. Μία δεκαετία οικονομικής ανάπτυξης ,καινοτομίας, αλλά και πολιτικών κινημάτων, έντονων διεργασιών και κοινωνικών ανατροπών, αλλαγών στη νοοτροπία ,στα ήθη και τα έθιμα, μια εποχή ρήξεων, αμφισβητήσεων, εντάσεων και αντιφάσεων.
Η εποχή αυτή, και τα κοινωνικοπολιτικά συμβάντα στην πρωτεύουσα, εμπνέουν τους συγγραφείς του Φιλολογικού Ομίλου Ελλάδας και δημιουργούν διηγήματα που σκοπό έχουν να δώσουν στον αναγνώστη τη δυνατότητα να απολαύσει την τέχνη του λόγου και συνάμα να αδράξει την ιστορική στιγμή , κι όλα αυτά στα πλαίσια της τεχνοτροπίας του δομημένου ρεαλισμού. Μια τεχνοτροπία, στη βάση του Α΄ επιπέδου τεχνικής κατάρτισης, στην οποία οι συντάκτες/τριες των κειμένων, μέσα από την αναπαραγωγή μία σκηνής -μίας πράξης, επιδιώκουν να αποτυπώσουν τον ιστορικό χρόνο αντανακλώντας σε αυτόν τη βιωματική εμπειρία σε τεθλασμένη περιγραφική απεικόνιση.
Ο Φιλολογικός Όμιλος Ελλάδος συγκροτήθηκε με γνώμονα την κατασκευή μίας νέας λογοτεχνικής παράδοσης. Στόχος εξ αρχής υπήρξε η επιστημονική έρευνα και ανανέωση των οπτικών ερμηνείας τής ιστορικής εξέλιξης της εγχώριας λογοτεχνίας, από τον 19ο έως τον 21ο αιώνα.
Η συσσωρευμένη γνώμη τίθεται επί τάπητος στο μικροσκόπιο της αναλυτικής εξήγησης των αιτιών που οδήγησαν στη δημοσίευση και τη συγκρότηση ρευμάτων έκφρασης και σκέψης στον ελλαδικό χώρο. Για να οδηγηθούμε, ωστόσο, σε ένα ορισμένο αποτέλεσμα οφείλουμε εκ των προτέρων να ορίσουμε τη δική μας αφετηρία θέασης των πραγμάτων.
Η τελευταία περιλαμβάνεται στα πλαίσια του ρεαλισμού και δη του «δομημένου ρεαλισμού», προέκταση του αντίστοιχου ρεύματος τού 18ου και 19ου αιώνα, υπό την ανανεωτική κατασκευή των σύγχρονων δεδομένων ανάγνωσης τόσο τού λόγου, όσο και τής αισθητικής αυτού.
Το εγχείρημα, συνολικά, επιδιώκει, μέσα από την εκδοτική δραστηριότητα, να αναδείξει πτυχές τής πνευματικής παραγωγής, σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο, στη βάση τής κριτικής αναδόμησης όρων και προϋποθέσεων συγκρότησης του δημόσιου χώρου. Εκδίδει ανά τρίμηνο το «Λογοτεχνικό Δελτίο», φιλολογικό όργανο ποικίλης ύλης.
Έχει εκδώσει τα κάτωθι συλλογικά έργα: «Μανιφέστο/Δυο σχολές του ρεαλισμού», «Κάποτε στην Ελλάδα. Συλλογικός τόμος ιστορικού διηγήματος 1900-1930», «Εποπτείες: Ανθολογία ποιήσεως», «Στιγμές: Ο ποιητής Τόλης Νικηφόρου 1966-2022», «Βαρδάρης», «Μακρόνησος-Δώδεκα ώρες στον Ήλιο», «Έξι χρόνια αρκετά, δεν θα γίνουνε επτά. Πολυτεχνείο, 1973».
