Όταν οι δεξιότητες κάποιου δεν επαρκούν, οι συγκυρίες δεν τον ευνοούν, όμως η διακαής επιθυμία του να διακριθεί τον εξωθεί στην ακραία δημόσια έκθεση του εαυτού του. Η ζωή και το πεπρωμένο ενός ήρωα όχι και τόσο μακρινού στους καιρούς μας.
«Περεγρίνος» Α.Νικολής Εκδόσεις Αρμός 2023 σελ.509
Γράφει : Ο Κώστας Α.Τραχανάς
«Ήταν η ώρα που ανάβουν τους λύχνους και τις δάδες. Όχι πολύ αφότου με το πέρας της πρώτης μέρας των Ολυμπίων τέλειωσαν οι αγώνες για τους σαλπιγκτές και τους κήρυκες, κι είχαν επιλεγεί όσοι με τις πιο δυνατές και καθαρές φωνές θα σάλπιζαν ή θα βροντοφώναζαν αγγελίες ή επίσημα ψηφίσματα, και ιδίως θα ’καναν τις απονομές των βραβείων. Κόσμος πολύς, κι ανάμεσά τους οι περισσότεροι από τους αθλητές, (κι αν ήσαν παίδες, οι πατεράδες ή οι μεγαλύτεροι ενήλικοι αδελφοί τους που τους εκπροσωπούσαν), μαζί με τους προπονητές τους, όσοι αργά το πρωί της ίδιας μέρας είχαν ορκιστεί πάνω στα κομμάτια του κάπρου που προορίζονταν για θυσία στο άγαλμα του άτεγκτου Όρκιου Δία, του Δία που βαστάει και με τα δυο χέρια κεραυνούς.
Έδωσαν όρκους πως δεν θα υποπέσουν σε αθλητικό παράπτωμα. Κι επιπλέον ειδικότερα οι αθλητές ότι είχαν προγυμναστεί ως όφειλαν όλους τους τελευταίους δέκα μήνες. Κοσμοπλημμύρα, που μαζί και με τους αναμενόμενους επισκέπτες της δεύτερης μέρας –κατά τις εκτιμήσεις των αρμοδίων– το πιθανότερο θα ξεπερνούσαν και σε τούτα τα Ολύμπια τους πενήντα χιλιάδες, και αν έκρινε κανείς από τις ντοπιολαλιές, τις διαλέκτους, ακόμη και τις γλώσσες τους, σε μεγάλο ποσοστό ήταν ήδη ταξιδιώτες απ’ όλο τον κόσμο. Κατά κύματα, το ένα τσούρμο πίσω ή κόντρα στο άλλο. Ανάμεσα σε ναούς, κτήρια, γυμναστήρια, παλαίστρες, στάδια, ανάμεσα σ’ εκατοντάδες ανδριάντες αθλητών που διακρίθηκαν και στεφανώθηκαν τον κότινο στο παρελθόν. Που οι Ελλανοδίκες έλεγχαν με αυστηρότητα μην είναι μεγαλύτεροι στις σωματικές διαστάσεις απ’ αυτούς που απεικόνιζαν, ανδριάντες ολοζώντανοι, που όμως τις επόμενες τέσσερις κυρίως αγωνιστικές μέρες, θα τους επισκίαζαν με τους ιδρώτες και τ’ αναψοκοκκινίσματά τους οι τωρινοί αθλητές, εκείνοι που θα περιέτρεχαν τα ιερά χώματα, πιο αισθησιακοί φυσικά, εξάλλου το ίδιο ολότελα γυμνοί όσο και οι γλυπτοί ετούτοι…»
Στην ολυμπιάδα του 165 μ.Χ. ο κυνικός Περεγρίνος (Πρωτέας), όπως το είχε προαναγγείλει ήδη κατά τη διάρκεια της προηγούμενης, αυτοπυρπολείται. Με αφετηρία τις λιγοστές πληροφορίες από τον λίβελο του Λουκιανού (Περὶ τῆς Περεγρίνου τελευτῆς), με ελεύθερη μυθοπλασία συμπληρώνεται και ανιστορείται αναλυτικά το πορτρέτο και ο βίος του ανθρώπου. Μία μεγάλων διαστάσεων τοιχογραφία του 2ου αιώνα μ.Χ., της εποχής της Β’ Σοφιστικής και του Αρχαίου Μυθιστορήματος.
Όταν οι δεξιότητες κάποιου δεν επαρκούν, οι συγκυρίες δεν τον ευνοούν, όμως η διακαής επιθυμία του να διακριθεί τον εξωθεί στην ακραία δημόσια έκθεση του εαυτού του. Η ζωή και το πεπρωμένο ενός ήρωα όχι και τόσο μακρινού στους καιρούς μας.
Ο Αντώνης Νικολής (1960) είναι συγγραφέας, μυθιστοριογράφος. Σπούδασε κλασική φιλολογία. Ο Περεγρίνος είναι το έκτο βιβλίο του. Διατηρεί το ομώνυμο ιστολόγιο: Αντώνης Νικολής
Ακολουθήστε το asopichos.gr στο Google News ΟΛΑ με μια ματιά εύκολα και γρήγορα
