«Είχα όμως τη φλόγα που μου άναψαν, την καθαρότητα της σκέψης και των λόγων τους, την αγωνιστικότητα και τους στόχους που περιέγραφαν. Ναι αυτό είναι, αυτό έκανα, αυτοί με έκαναν να ασχοληθώ με τον αθλητισμό».
Απέραντη θλίψη σε πλημμυρίζει στην αναγγελία θανάτου ανθρώπων που έχουν παίξει σημαντικό ρόλο, που έχουν σημαδέψει εποχές, που καθιέρωσαν «σχολές» και οι οποίες δεν αντιγράφονται, βάζοντας τη σφραγίδα τους σε αυτά που έκαναν και ο τρόπος με τον οποίο τα υλοποιούσαν, αφήνοντας κενό στον χώρο που όσο περνά ο καιρός τόσο μεγαλώνει.
Δύο γίγαντες της αθλητικής δημοσιογραφίας, που έβγαλαν από το παρασκήνιο την αθλητική δημοσιογραφία, δύο ανυπέρβλητες προσωπικότητες, με ύφος, ήθος, δεξιότητες, που δεν αφήνουν περιθώρια να τους αντιγράψεις.
Και πως να τους αντιγράψεις; Το καλούπι βγήκε μια φορά και εξαφανίστηκε.
Ο ένας μας άφησε χθες 13 Δεκεμβρίου 2022 ο άλλος στις 19 Μαρτίου 2022. Σε διάστημα 10 μηνών χάσαμε την ισορροπία μας, τις συνήθειες μας. Είχαμε βολευτεί ρε παιδί μου… ξέραμε ότι έχουμε αγώνα και θα τον μεταδώσει ο Διακογιάννης, σιγουριά, μάθηση παράδειγμα προς μίμηση!
Διαβάζαμε τα κείμενα του Λινάρδου και ξέραμε ότι αυτό είναι, δεν σηκώνει αμφισβήτηση, σιγουριά, μάθηση παράδειγμα προς μίμηση!
Ταγμένοι στον αθλητισμό ο οποίος δεν ήθελε επίμονα να μας τους στερήσει…91 ετών ο ένας 97 ετών ο άλλος, και δεν χορτάσαμε, να ακούμε, να βλέπουμε να διαβάζουμε, να μαθαίνουμε…
Μεγάλη αγάπη, λατρεία και για τους δύο ο κλασικός αθλητισμός, ο στίβος, ο βασιλιάς των σπορ, ο βασιλιάς των Ολυμπιακών Αγώνων και όπως έλεγαν και οι δύο αν δεν ασχοληθείς με τον στίβο είναι σαν μην έχεις κάνει αθλητική δημοσιογραφία.
Ο ένας γεννήθηκε εκεί, ο άλλος ανδρώθηκε εκεί! Στον ναό του κλασικού αθλητισμού, εκεί στην εποχή του ρομαντισμού, στην διαχρονικότητα των μεγάλων μορφών του αθλητισμού μας, ακούγοντας τις ιαχές των φιλάθλων στους αγώνες.
Δέχτηκαν, αφομοίωσαν και μεταλαμπάδευσαν τον αθλητισμό, τα Ολυμπιακά ιδεώδη σε όλα τα μήκη και πλάτη του κόσμου.
Πως να μην είσαι φορτισμένος;
Όλοι μας, έχουμε έστω και ένα περιστατικό να θυμόμαστε από αυτούς τους μέγιστους της αθλητικής δημοσιογραφίας.
Αυτοί οι δύο μπήκαν στο πετσί μου, ήταν πρότυπα όχι μόνο για μένα αλλά για γενιές. Να θέλεις να τους μοιάσεις αλλά να μην έχεις τα απαραίτητα, ούτε τις γνωριμίες…
Είχα όμως τη φλόγα που μου άναψαν, την καθαρότητα της σκέψης και των λόγων τους, την αγωνιστικότητα και τους στόχους που περιέγραφαν. Ναι αυτό είναι, αυτό έκανα, αυτοί με έκαναν να ασχοληθώ με τον αθλητισμό.
Πόσοι και πόσοι δεν ασχολήθηκαν με τον αθλητισμό και την αθλητική δημοσιογραφία χάρις στον Λινάρδο και στον Διακογιάννη;
Πως, λοιπόν, όταν χάνονται τέτοιες προσωπικότητες να μην λυπάσαι; Να μην κάνεις την αυτοκριτική σου; Να μην αποτίεις φόρο τιμής;
Όποιο προσωνύμια και να τους προσάψεις τους ταιριάζει και με όποια σειρά:
Πρύτανης ή Πατριάρχης, Πατριάρχης ή Πρύτανης, Λινάρδος ή Διακογιάννης, Διακογιάννης ή Λινάρδος;
Αθάνατοι. ΜπΖ
